drukte fotogevoelswandeling
Maandag 17 april 2017, Tweede Paasdag,
Vandaag de eerste testwandeling gemaakt, erg spannend en bijzonder. Als thema had mijn wandelgenote van de dag gekozen voor “drukte”. Een mooi thema omdat de drukte haar het meeste dwars zit. Druk met werk/school, studie, thuis wil ze van alles doen, de kinderen wil ze helpen, ook haar vader en moeder hebben meer hulp nodig, haar broer en ook haar man vraag natuurlijk wat aandacht. Tijd voor haarzelf is er niet, denkt ze, maar ze neemt het niet. Nu de foto’s:
“De boom”
De boom staat voor waar ze naartoe wil, ze wil zich ontworstelen aan het struikgewas. Maar door alle drukte, het struikgewas, komt ze niet tot volle ontwikkeling, een boom.
Naar mijn idee kan ze er heel anders naar kijken. Ik zou zeggen je bent allang de boom, heb hebt je door je studie ontworsteld aan de middelmaat en staat door jou studie al op een hoger plan. Maar ook door het door zettingsvermogen heb je respect bij velen afgedwongen en staat voor velen op een hoger plan. Je hebt jaren gewerkt, gestudeerd, je was ook nog moeder, vrouw en vriendin alles deed je en door jou doorzettingsvermogen is het gelukt.
“De modder”
In de modder kun je zakken, je kunt er in vast komen te zitten en misschien kom je er niet meer uit. Het houdt je tegen, het remt je af.
Deze modder is al bijna opgedroogd en je kunt er zonder al te veel gevaar en tegenstand overheen/doorheen lopen. Is het dan nog wel een belemmering? Hooguit kun je er wat vies van worden. Afvegen en klaar om je pad te vervolgen.
“De beek”
De beek die zich door het landschap slingert, je moet wel mee met de stroom. Maar wel met de stroom mee, je mag er niet tegenin…?
Natuurlijk mag je wel tegen de stroom in, het is niet altijd gemakkelijk maar tegen de stroom in kan veel mooier zijn. Wel vind ik het raar van haar dat ze met de stroom mee wil gaan, terwijl ze jaren er tegenop zwom. Misschien is het wel dat het jaren verschrikkelijk moeilijk was en dat ze nu graag wil dat het gemakkelijker gaat.
“De stekelbos”
De bosjes waar ze zich in voelt zitten en waar ze uit wil. Maar telkens vraagt er iemand iets en prikkelt het haar weer, want zij moet het wel oplossen en wil niemand teleurstellen. De stekelbos is erg dicht en ze is er zo niet uit als ik de donkere bladeren met stekels zie.
Ik zie wel dat ze zich opgesloten voelt, maar niet dat ze door de vragen van anderen vastzit en niet los kan komen. De vragen van anderen steken haar en het gevoel komt een beetje neer op het van de eerste foto, het proberen los te komen van … ja van wat, meer tijd voor haarzelf. Ze komt niet los omdat ze alles goed wil doen en niemand wil teleurstellen.
“Het veld”
De laatste foto is een open groen veld. Het doel waar ze naartoe wil, vrijheid. Een groot open veld.
Het open veld dat ik zie beslaat maar de helft van de foto (misschien kijk ik her wel te veel als fotograaf), ik vind het een klein veld. Het kon toch ook de hele foto beslaan. Daardoor zie ik toch een begrenzing. Natuurlijk zijn er altijd grenzen, maar je hoeft ze zelf niet onnodig dichtbij te leggen…zij zag dat anders. Ik zie dat maar als een kleine afwijking van de fotograaf.
Al met al was het een mooie wandeling, een leerzame wandeling voor alle twee.
Voor haar dat ze het ook van een andere misschien iets positievere kant kan bekijken, dat andere mensen heel anders naar haar kijken dan zij denkt. Zie het wat positiever je doet zeker niet onder voor de mensen dicht bij je. Geniet van je kennis en laat gerust je kennis en kunnen zien. Jij ben goed in taal, dat is helemaal jou ding geworden. Daar mag je erg trots op zijn, jij hebt het helemaal zelf gedaan. Zelf de beslissing genomen om pubers te onderwijzen. Daarvoor heb je een paar jaar veel, heel veel moeten doen. En niet te vergeten veel voor te laten.
Wil je meer informatie of wil jij jouw-fotogevoelswandeling maken;
- mail, peter@jouw-fotogevoelswandeling.nl
- bel, 06 – 53 51 35 50
- WhatsApp, 06 – 53 51 35 50.
