Wat zegt een foto over jou?
Een profielfoto kan je online profilering maken of breken. Zonder dat je je dat realiseert, kan je foto zorgen voor een totaal verkeerde indruk. Uit recent onderzoek blijkt dat er een simpele voorwaarde is om met je profielfoto een betrouwbare, competente en aantrekkelijke indruk te maken. Ben jij benieuwd of jouw profielfoto al bijdraagt aan een goede online profilering?
De mate van perspectiefvertekening van je gezicht op een foto heeft grote invloed op hoe anderen de foto waarnemen én beoordelen. Onderzoekers van het California Institute of Technology hebben vastgesteld dat de afstand tussen de fotograaf en de gefotografeerde belangrijk is.
Onderzoek: close-up of veraf?
Onderzoekers lieten aan een groep mensen 36 foto’s zien van 18 verschillende mensen. Op de ene foto stond de persoon van dichtbij afgebeeld en op de andere foto was het hoofd van verderaf gefotografeerd. De foto van dichtbij was vanaf 60 centimeter genomen en de andere foto vanaf 2 meter. De onderzoekers kozen deze afstanden bewust: 60 centimeter valt in onze ‘persoonlijke ruimte’, de 2 meter ligt net daarbuiten. Op de afbeelding zie je een voorbeeld van de gebruikte foto’s, zodat je hier een beter idee van hebt. Hoewel de foto’s erg op elkaar lijken, zie je veel meer perspectiefvertekening in de foto van dichtbij. De foto van veraf komt platter over.
profielfoto-close-up
De deelnemers aan het onderzoek moesten een reeks van dit soort foto’s beoordelen, waarbij ze de vraag kregen hoe betrouwbaar, aantrekkelijk en competent ze de gefotografeerde persoon vonden. Om deze onbewuste beïnvloeding te meten maakten de onderzoekers gebruik gemaakt van een reeks onderzoeken.
Onderzoeksresultaten
De uitkomsten van de verschillende onderzoeken waren steeds hetzelfde. Deelnemers vonden de mensen in de close-up foto’s er minder betrouwbaar uitzien dan de variant waarop de persoon van iets verder weg was gefotografeerd. Ook dachten de deelnemers aan het onderzoek dat de mensen van de close-up foto’s minder aantrekkelijk en competent waren. De uitkomsten van deze onderzoeken hebben verschillende implicaties en kunnen ook door jou ingezet worden als onbewuste beïnvloedingsmethode.
profielfoto betrouwbaarder
Toepassing van de resultaten in online marketing
Gebruik de resultaten van het onderzoek om je eigen online profilering te verbeteren. Kies bewust voor een foto van grotere afstand bij het kiezen van je profielfoto, zodat je betrouwbaarder, aantrekkelijker en competenter overkomt. Je kan dit toepassen op bijvoorbeeld de foto’s op:
Over ons-of medewerkerspagina op je bedrijfssite.
Profielfoto in social media.
Andere profielen die je aanmaakt.
Naast je eigen online profilering kun je ook een stapje verder gaan. De onderzoeksresultaten kun je ook doortrekken naar:
Afbeeldingen van mensen die je op je website gebruikt die bijvoorbeeld je product of dienst presenteren of gebruiken.
Afbeeldingen van mensen in (online) brochures.
Geen selfies
Een foto die van dichtbij genomen is zorgt ervoor dat anderen je als minder aantrekkelijk, minder betrouwbaar en minder competent beoordelen. Gebruik dus liever geen selfie als profielfoto. Een selfie is namelijk altijd vanaf korte afstand genomen. Kies voor een foto van minimaal 2 meter afstand, dan sta je al 1-0 voor met je online profilering.
Het idee dat het uiterlijk iets zegt over het innerlijk is niet nieuw. In de 18e eeuw dacht men aan de vorm van de schedel talenten en eigenschappen te kunnen afleiden. In de 19e eeuw deden wetenschappers onderzoek naar de gelaatstrekken van criminelen, in de hoop een set kenmerken te ontdekken waaraan misdadigers herkend konden worden. Is het Zweedse onderzoek waarin onlangs een verband werd aangetoond tussen iriskenmerken en persoonlijkheid net zoiets, of het begin van het bewijs dat het innerlijk en het uiterlijk toch onlosmakelijk zijn verbonden?
Je ogen vertellen meer over wie je bent dan je zou denken. Uit Zweeds onderzoek bleek namelijk dat persoonlijkheid en bepaalde kenmerken van je iris – het gekleurde deel van je oog – samenhangen. Dat is nogal wat, als je bedenkt wat de praktische implicaties daarvan kunnen zijn. Sollicitatiebrief? Niet meer bijgevoegde zonder foto van je iris, anders hoef je niet eens op gesprek te komen. Op zoek naar liefde in je leven? Irismatching is snel, betrouwbaar én voordelig!
Natuurlijk is dit nu nog toekomstmuziek. Maar het idee dat je aan de hand van uiterlijke kenmerken iets kan zeggen over iemands innerlijk, is allesbehalve nieuw. In de 18e en 19e eeuw was het zelfs ‘hot’ om hier onderzoek naar te doen. Daarom duiken we eerst de geschiedenis in, voor we naar de toekomst kijken.
Toon mij uw schedel en ik zeg u wie u bent
In de 18e eeuw legde de Duitse geneeskundige Franz Joseph Gall de basis voor de frenologie. Frenologie laat zich het beste omschrijven als ‘schedelkunde’. Gall dacht dat karakter, maar ook talent, werd bepaald door de groei van bepaalde hersendelen. Deze groei zou aan de buitenkant zichtbaar zijn in de vorm van de schedel. Is iemand bijvoorbeeld erg goed in wiskunde, dan zou een goed ontwikkelt wiskundedeel aan de schedel te zien zijn. De term daarvoor gebruiken we vandaag de dag nog als we zeggen dat iemand een wiskundeknobbel heeft.
Een overzicht van de verschillende talenten en eigenschappen, zoals die zich volgens frenologen op de schedel bevonden.
Ondertussen weten we veel meer van hersenanatomie dan in de 18e eeuw. Die kennis heeft de frenologische theorie van Gall totaal ontkracht. Maar voordat het zover was, heeft Gall zijn sporen nagelaten in de geschiedenis. Zo was de frenologie een inspiratiebron voor Cesare Lombroso, een 19e eeuwse Italiaanse hoogleraar in de geestesziekten en criminoloog. Lombroso dacht dat criminelen te kunnen herkennen aan hun gezicht. Zo zouden misdadigers brede kaken, diepliggende ogen en aaneengesloten wenkbrauwen hebben, en ook een haviksneus, vlezige lippen of hoge jukbeenderen waren aanwijzingen dat iemand het verkeerde pad zou kiezen.
Geen hoofd voor criminaliteit
Onder kritiek stelde Lombroso zijn theorieën enkele malen bij. Meende hij in het begin nog te kunnen zeggen dat mooie mensen een beter karakter hebben en minder misdadig zijn dan lelijke, aan het eind van zijn carrière kwam hij tot de conclusie dat criminaliteit voortkomt uit individuele biologische en sociale factoren.
Vier criminelen, schuldig aan diefstal zonder geweldpleging, gefotografeerd door Galton in zijn zoektocht naar criminele gelaatstrekken.
Ook Sir Francis Galton moest na intensief onderzoek vaststellen dat je criminelen niet aan hun uiterlijk kunt herkennen. Galton, vooral bekend als een van de grondleggers van de hedendaagse statistiek en eugenetica, had net als Lombroso een interesse in het lezen van gelaatstrekken. Galton nam foto’s van allerlei mensen. Hij hoopte zo bepaalde ‘typen’ mensen te kunnen onderscheiden op basis van hun uiterlijk. Dat zou bijvoorbeeld de medische diagnostiek kunnen helpen, en zo zouden criminelen makkelijker te herkennen zijn. Galton moest echter toegeven dat in de praktijk zulke typen helemaal niet bestonden, en dat uiterlijk niet zoveel zegt over iemand karakter of eigenschappen.
Het oog als spiegel voor de ziel
Toch lijken onderzoekers het idee dat uiterlijk en innerlijk verband houden met elkaar maar moeilijk te kunnen loslaten. Zo ook de Zweedse onderzoeker Mats Larsson, die onderzocht of de kenmerken van de iris iets zeggen over je persoonlijkheid. Larsson en zijn collega’s vroegen zich af of karaktereigenschappen als impulsiviteit of gevoeligheid het gevolg zijn van genetische aanleg. Om dit uit te pluizen wilde Larsson kijken naar genen die de aanleg van de frontale hersenkwab beïnvloeden: men neemt aan dat hier onze persoonlijkheid ‘zetelt’. Deze zelfde genen zijn ook verantwoordelijk voor het aanleggen van de iris. Is er dus een verband tussen de iris en persoonlijkheid, redeneerde Larsson, dan zijn die genen vast de onderliggende oorzaak.
Afbeelding 1: om de pupil heen zijn typerende kringeltjes te zien. Mensen met veel van deze kringeltjes zouden impulsief en neurotisch zijn.
Afbeelding 2: tussen de lijntjes die naar de pupil toelopen zijn leegtes (crypten) te zien. Heeft iemand veel crypten, dan is hij of zij vaker hartelijk en betrouwbaar.
Om dit te onderzoeken, bestudeerden de Zweedse wetenschappers foto’s van 428 paar irissen. Zij keken daarbij naar enkele typische iriskenmerken: kringeltjes om de pupil heen (zie afbeelding 1) en zogenaamde ‘crypten’: leegtes tussen de lijntjes die naar de pupil toelopen, vaak te herkennen als donkere vlekjes (zie afbeelding 2). Wat bleek? Mensen met veel crypten hadden vaker karaktereigenschappen die we positief vinden. Ze waren hartelijk, gevoelig, betrouwbaar en hadden een groot gevoel voor mededogen. Maar iemand met veel kringeltjes om de iris werden minder positieve eigenschappen toegedicht, zoals impulsiviteit, neurotisch gedrag en de neiging om aan begeertes toe te geven.
Er lijkt dus een verband te zijn tussen je iris en je persoonlijkheid. Het zou dus zomaar kunnen dat je karakter inderdaad door genen beïnvloed wordt. De tijd zal leren of Larsson een nieuwe Gall of Lombroso is, of dat deze historische onderzoekers slechts voorvoeld hebben wat de Zweden wellicht voor het eerst hebben bewezen: dat het innerlijk met het uiterlijk onlosmakelijk verbonden is, en andersom.
Hebben mannen met symmetrische enkels meer succes bij vrouwen? Het lijkt een grap, maar het is keihard bewezen. Onderzoekers van de University of New Mexico namen in 1994 de lichaamsmaten van 122 mannelijke studenten op en lieten hen vragenlijsten invullen over hun liefdesleven. Studenten wier linker en rechter enkel precies even groot waren, hadden gemiddeld de meeste bedpartners gehad. Hoe kan dat? Natuurlijk gaan vrouwen niet met een man naar bed om zijn symmetrische enkels – die komen immers pas tevoorschijn als hij zijn sokken uittrekt.
Ons uiterlijk bevat tal van kleine aanwijzingen die verborgen boodschappen afgeven. Een man dankt symmetrische enkels aan ‘gezonde’ genen, en die staan ook garant voor symmetrische handen, polsen, ellebogen, oren en vooral… voor een symmetrisch gezicht. Het is het gezichtskenmerk waar vrouwen op afkomen. Anders dan voor enkels of ellebogen hebben mensen namelijk een bijzonder oog voor gezichten. De symmetrie van een gezicht kan door de hersenen in een oogwenk worden beoordeeld: je haalt iemand in op de fiets, werpt tersluiks een blik naar rechts – en flits! je weet hoe het met de symmetrie van zijn of haar lichaam is gesteld. De symmetrie worden we ons gewaar als schoonheid.
Zelfs als de flits zo kort is dat je eigenlijk niets ziet, kunnen de hersenen toch de symmetrie van een gezicht berekenen, ontdekten onderzoekers van de Temple University in Philadelphia in 2006. Alhoewel proefpersonen niet konden vertellen of de gezichten die op foto’s voor hen langs flitsten een grote of kleine neus hadden en of ze een bril droegen, toch wisten ze of de mensen in kwestie wel of niet mooi waren geweest.
Rimpels tellen
Natuurlijk zien we meer aan een gezicht dan of iemand gezonde genen heeft. Eén blik geeft ons al een heel aardige indruk van het type waarmee we te maken hebben: jong of oud, introvert of extrovert, aardig of knorrig, stabiel of labiel, intelligent, betrouwbaar, gezond, avontuurlijk?
Het spreekt voor zichzelf dat je gezicht verraadt hoe oud je bent. Gewoon een kwestie van rimpels tellen. Alhoewel: onderzoekers van de Universiteit van Barcelona ontdekten eerder dit jaar dat niet alle rimpels even zwaar meetellen. Rimpels rond neus, mond en op het voorhoofd tikken harder aan dan die rond de ogen. Over die laatste maken vrouwen zich dus onnodig zorgen. Ze hoeven zich sowieso minder zorgen te maken, want met hetzelfde aantal rimpels zien ze er toch minder oud uit dan een man, was het oordeel dat mannelijke en vrouwelijke proefpersonen in een onderzoek velden.
Met de persoonlijkheidskenmerken ligt het ingewikkelder. Hoe zie je aan iemands gezicht dat die persoon geestig, religieus, betrouwbaar of gelukkig is? Dát we het in een gezicht kunnen zien, in elk geval in een vrouwengezicht, bewees vorig jaar psycholoog Rob Jenkins van de Glasgow University. Jenkins vroeg lezers van het populair-wetenschappelijke tijdschrift New Scientist om een foto van zichzelf op te sturen en een vragenlijst in te vullen. Uit de meer dan duizend foto’s voegde hij gezichten samen van mannen en vrouwen die als betrouwbaar of juist onbetrouwbaar uit de test kwamen. En foto’s van mannen en vrouwen die gelukkig waren of ongelukkig, enzovoort. De samengestelde portretten werden aan duizenden mensen voorgelegd: hadden ze enig idee welk kenmerk er in elke foto verborgen lag?
In voor een avontuurtje
Bij de vrouwengezichten lukte dat uitstekend: 70 procent van de beoordelaars wist wat het gelukkige gezicht was en 73 procent doorgrondde het religieuze gezicht. Bij de mannengezichten raakte iedereen de kluts kwijt, maar dat kan ook komen doordat de mannen die hun foto instuurden mogelijk de vragenlijsten niet goed hadden ingevuld. Mannen vinden het vaak lastig om hun gevoelens te beoordelen en bijvoorbeeld te bepalen of ze gelukkig zijn.
Uit ander onderzoek weten we dat vrouwen vaak heel goed eigenschappen van een mannengezicht kunnen lezen. Of hij te vertrouwen is in de liefde, bijvoorbeeld. Onderzoekster Lynda Boothroyd van de Britse Durham Universiteit fotografeerde in 2008 twee lichtingen psychologiestudenten en liet hen een vragenlijst invullen over hun ‘socio-seksuele geaardheid’, dat wil zeggen: of ze in waren voor een avontuurtje of meer zagen in een langdurige relatie.
De vragenlijst was recht door zee: hoeveel seksuele contacten hadden ze per jaar? Hoeveel onenightstands? De foto’s van de meest serieuze studenten en de meest avontuurlijke in de liefde voegde ze met de computer samen tot twee samengestelde mannengezichten. De honderd vrouwen die de twee mannentypen daarna vergeleken, vielen in meerderheid voor het prototype van de serieuze man. Let wel: de vrouwen hadden geen idee welk onderscheid er in de foto’s verborgen lag. Ze vonden dat serieuze type gewoon aantrekkelijker.
Vrouwen gebruiken hun ogen waarschijnlijk om snel een eerste selectie te maken op de intenties van mannen. Mogelijk is een vrouw zelfs in staat te voorspellen hoe geschikt een man is als vader. Dat is althans de conclusie van psycholoog James Rooney van de University of California in Los Angeles. In 2006 nam hij foto’s van 39 heteroseksuele mannen. De dertig vrouwen die de foto’s beoordeelden op de vaderpotentie, dus of deze mannen uit waren op een vaste relatie, hadden het in 70 procent van de gevallen bij het rechte eind.
Lachebekje of somberman
Mensen hebben dus een behoorlijk goed oog voor wat er schuilgaat achter een gezicht. Uit verschillende studies blijkt dat we vrij aardig iemands volledige karakter kunnen peilen door eigenschappen als openheid, emotionele stabiliteit, vriendelijkheid en extraversie te raden. Maar hoe doen we dat?
Welke gezichtskenmerken gebruiken de hersenen om iemand anders psychologisch de maat te nemen? De Amerikaanse psycholoog Barry Goodfield heeft een gewaagde verklaring. We kunnen volgens hem aan de plooien en rimpels in een gezicht zien welke emoties dominant zijn. Lacht iemand de hele dag of tuurt iemand steeds somber uit zijn ogen, dan gaat zo’n steeds herhaalde uitdrukking het gezicht op den duur een beetje kreuken – als een maatpak waaraan je kunt zien hoe iemand doorgaans in zijn stoel zit.
Zo zou je bijvoorbeeld ook kunnen zien of iemand steeds probeert zijn emoties binnen te houden door zijn onderlip tegen de bovenlip te drukken. Daar krijg je op den duur een dunne bovenlip van, redeneert Goodfield. Op basis hiervan ontwikkelde hij een heel systeem om gezichten te beoordelen. Het principe is simpel. Te simpel kennelijk, want toen hij twee jaar geleden op verzoek van rtl foto’s bekeek van Wouter Bos verklaarde hij zonder een zweem van twijfel ‘dat deze vriendelijke maar op carrière gerichte politicus ons nog lang in zijn greep zou houden’. Een jaar later trad Bos terug om meer tijd te hebben voor zijn gezin.
Sinds de jaren twintig van de vorige eeuw zijn er al meer te simpele pogingen gedaan om de code van het gezicht te ontcijferen. Volgens de ‘personologie’ zouden mensen met dicht bij elkaar liggende ogen bijvoorbeeld heel precies zijn, met veel gevoel voor detail. Mensen met de ogen ver uit elkaar zouden goede multitaskers zijn. Mensen met een smal, breed of rond gezicht zouden achtereenvolgens betrouwbaar, breeddenkend of joviaal zijn. Moderne onderzoekers halen hun schouders erbij op. Zij graven dieper. Een dunne lip verraadt volgens hen vooral een laag niveau van de stof oestrogeen. De dikte van de lip wordt namelijk beïnvloed door dit vrouwelijke geslachtshormoon, en dat hormoon beïnvloedt ook hoe we ons gedragen. Oestrogeen maakt mensen bijvoorbeeld vaak gevoeliger voor stress.
Brede kaaklijn
Onderzoeker Tony Little van de Universiteit van St Andrews onderzoekt al jaren hoe gedrag, geslachtshormonen en gezichtskenmerken samenhangen. Met zijn computer manipuleert hij foto’s om onze hersenen voor de gek te houden. Door de wenkbrauwen van mannen steviger aan te zetten en de kaaklijn te verbreden wekt hij bijvoorbeeld de indruk dat zo iemand extra testosteron bezit.
Proefpersonen zijn heel consequent in hun oordeel: meer testosteron associëren ze automatisch met succesvoller maar ook met killer, onbetrouwbaarder en extroverter. Versterkt de onderzoeker in het portret van een vrouw de kenmerken van oestrogeen door de lippen iets dikker te maken, neus en kin iets te verkleinen en de afstand tussen kin en ogen te verkorten, dan oordelen zijn proefpersonen instinctief dat de vrouw aardiger, betrouwbaarder en labieler is – en ook extroverter.
Dat zowel het mannelijke als het vrouwelijke geslachtshormoon extrovert maakt, is wel logisch. Mensen met veel van deze hormonen worden in het algemeen als aantrekkelijk beoordeeld, en dus leren ze al vroeg dat ze succes hebben bij anderen en ze gaan zich daarnaar gedragen. Overigens hebben ook mannen met veel oestrogeen en vrouwen met veel testosteron in veler ogen iets aantrekkelijks.
Het gevoel dat een gezicht met de kenmerken van testosteron of oestrogeen oproept, klopt aardig met de werkelijkheid. De onderzoekers van St Andrews lieten zien dat mannen met een brede kaaklijn vaker misbruik maken van anderen; dat deden ze althans vaker in het spel dat de onderzoekers organiseerden. De proefpersonen konden geld verdienen door elkaar te vertrouwen, en nog meer geld door dat vertrouwen te beschamen. De kans dat ze dat laatste deden, liep op met de breedte van hun kaaklijn. Bij Amerikaanse ijshockeyers werd ook al eens zo’n soort verband gelegd: hoe breder hun kaaklijn, hoe groter de kans dat ze een overtreding maken die met een penalty wordt bestraft. De kaaklijn zegt dus iets over agressie en betrouwbaarheid.
Er zijn nog meer stoffen in ons brein die een stempel drukken op ons gezicht. Of je veel of weinig dopamine hebt, valt bijvoorbeeld te lezen in de diameter van je pupil en in de structuur van je iris. Zo zien we waarschijnlijk of iemand een open, avontuurlijk of juist behoudend karakter heeft.
De iris verraadt waarschijnlijk nog veel meer. Onderzoekers ontdekten dat het lijnenspel in de iris ons ook iets kan vertellen over een aantal genen dat de ontwikkeling van de hersenen stuurt. Zo kunnen we ontdekken of iemand aanleg heeft tot impulsiviteit of doelloosheid. Mogelijk daarom vinden we een blik in iemands ogen soms zo onthullend.
Opmaken of open kaart spelen?
Het gezicht is dus de spiegel van de geest. Maar waarom? Waarom geven we zoveel van onszelf prijs in ons gelaat? Tony Little denkt dat het gezicht de etalage van onze geest werd omdat onze verre voorouders daar belang bij hadden. Het was een stuk efficiënter om open kaart te spelen dan je eigenschappen steeds weer te moeten bewijzen in onderlinge concurrentie. Als je in één oogopslag kunt zien wie er aardig, open, dominant en betrouwbaar is, scheelt dat veel gedoe.
Natuurlijk kun je de boel voor de gek houden, en dat is ook wat – vooral vrouwen – massaal doen. Door met make-up kenmerken in hun gezicht te verdoezelen of te accentueren: met een blush accentueren ze hun jukbeenderen, want dat suggereert meer testosteron; met foundation of poeder geven ze de huid een zachter, egaler uiterlijk, want een gave huid suggereert gezonde genen; met lippenstift laten ze hun lippen voller lijken en met oogschaduw en mascara hun ogen groter, want dat suggereert meer oestrogeen. Doordat de meeste mannen geen make-up gebruiken, moeten ze het zonder zulke trucjes stellen Voor hen geldt eenvoudigweg: wat je ziet is wat je krijgt.
Hoe “lees je een foto voor”? En wat zegt dat over jouw persoonlijkheid?
Facebook gaat foto’s voorlezen. Zodat deze ook voor blinden toegankelijk worden. Dat is interessant: want wát vertellen ze dan precies? Er zijn twee manieren om een beeld te beschrijven. En die manieren zeggen veel over jouw persoonlijkheid.
Hoe zou jij de foto bij deze blog voorlezen?
Niet te lang nadenken: welke omschrijving zou jij in eerste instantie geven? Twee handen op een raam dat nat is van de regen? Of zie je eenzaamheid, verdriet en wanhoop van de persoon op deze foto?
Het verschil tussen sensing & intuition
Mensen verwerken informatie die ze zien op verschillende manieren. In de MBTI-theorie over persoonlijkheidsverschillen is dat het verschil tussen “sensing” (S) en “intuition” (N).
Sensing: concrete feiten
Je neemt waar via je vijf zintuigen. Het gaat dan om concrete zaken, feiten. Je ziet – net als Facebook – twee handen, een raam dat nat is van de regen.
Intuition: verbanden
Je koppelt implicaties, mogelijkheden, betekenissen aan wat je ziet met je zintuigen. Je koppelt een verband aan die twee handen op dat raam: je ziet in eerste instantie de eenzaamheid of wanhoop van iemand.
Hoe gaat Facebook hiermee om?
Voorlopig niet. Facebook kan met kunstmatige intelligentie nog geen “N-omschrijving” geven van een foto. De computer rapporteert alleen de feiten: de handen, het raam. Een interessante vraag is nu: hoe ervaren blinde mensen die een sterke voorkeur hebben voor N, de S-manier van het beschrijven van een foto? En hoe zou het zijn als ze – in de toekomst – wél een N-omschrijving geven?
Wat zegt dit S/N-onderscheid over jou?
Meer inzicht in jouw eigen MBTI-profiel kan je helpen bij het analyseren van je eigen gedrag en dat van anderen. Wij gebruiken het in onze trainingen, teambuilding en bij persoonlijke coaching om inzicht te krijgen in persoonlijke talenten en valkuilen.
Wil je meer weten over MBTI? Neem gerust contact op met Chris Mulder.
DEN HAAG – Je foto’s op Facebook zeggen mogelijk meer over je karakter dan je denkt. Dat hebben Britse onderzoekers ontdekt, meldt wetenschapssite LiveScience.
Knappe koppen van de universiteit van Wolverhampton stelden meer dan 100 mensen tussen de 17 en 55 jaar oud vragen over hun persoonlijkheid. Iets meer dan 70 procent van de deelnemers was een vrouw. Vervolgens bestudeerde het team hoe de proefpersonen zich op Facebook gedroegen, waarbij ze zich vooral richtten op het uploaden van foto’s en hun interacties met Facebookvrienden. Daaruit bleek dat zowel neurotische als extraverte mensen verhoudingsgewijs veel foto’s uploaden.
Bij extraverte mensen is dat vrij logisch, omdat ze zich graag uiten en informatie delen met anderen. Maar hoe zit dat dan bij neuroten? “Zij verlangen sterk naar goedkeuring”, legt hoofdonderzoeker Azar Eftekhar uit. Volgens haar zijn neurotische mensen communicatief en sociaal minder vaardig. “Ze zien Facebook als een veilige plek om zichzelf te uiten en om hun offline-tekortkomingen te compenseren. Ons onderzoek wijst erop dat zij online aantrekkelijker en populairder over proberen te komen door intensief foto’s te uploaden.”
Een verschil tussen de twee groepen is dat neuroten relatief veel foto’s per album plaatsen, waar extraverte mensen hun profielfoto’s bovengemiddeld vaak veranderen. Zelfbewuste mensen blijken meer eigen fotoalbums aan te maken.
1/ Alleen je gezicht
Jij bent een flink ijverig type. Er is een hele goede reden waarom je niet de groepsfoto van je laatste feestje als profielfoto hebt ingesteld: je wil volwassener dan dat overkomen. Het liefst heb je een lichte, kleurrijke en natuurlijke foto die ook nog wat zelfdiscipline en geordendheid uitstraalt.
2/ Groepsfoto
Jij bent sowieso extravert. Waarschijnlijk wint de compositie van de foto geen schoonheidsprijs, maar who cares? Al jouw lievelingsmensen staan er op. Je komt vaak jeugdig over op foto’s en wordt immer lachend en plezier makend gefotografeerd. Kan ook niet anders met zo’n extraverte persoonlijkheid.
3/ Kleurrijk
Kleurrijk en vast ook met lachende gezichten, die trouwens niet de focus van de foto zijn. Je bent een aangenaam persoon en zo kom je op de foto ook over.
4/ Zwart-wit
Jij bent een tikkeltje neurotisch. Aangezien je keuze uitgaat naar een foto zonder kleur, kan je ook zomaar een wat gevoelig type zijn die van tijd tot tijd wat negatief is. Maar grijsschalen kunnen ook gewoon je dramatische kant benadrukken.
5/ Kunstzinnig
Dit zijn de meest open persoonlijkheden die je online zult tegenkomen. Een foto met hoge contrasten en verzadigde kleuren. En hoewel je vaak je gezicht niet toont, maak je een statement als je dat wel doet. Deze unieke keuzes zijn tekenend voor jouw intelligentie en open houding.