Peter…
Zoals ik al zei ben ik in 1963 aan de Kleibultweg in Oldenzaal geboren. De eerste van de kleinkinderen, dus bijzonder voor de opa’s en oma’s. Van alle kanten werd ik verwend, kreeg alles, mocht alles doen wat ik wou. Maar in 1964 kwamen er “kapers” op de kust zusje Ans en neefje André nu moest ik delen. Niet erg natuurlijk, liefde was er genoeg bij vader, moeder en de opa’s en oma’s. Later kwamen Karin en Marcel en we waar dus met vier kinderen.
Toen ik vier was moest ik naar school. Het moeten heb ik altijd zo gevoeld, van de kleuterschool tot en met mijn laatste school, de fotovakschool. Nooit, maar dan ook echt nooit, heb ik school leuk gevonden. Dat er buitenlanders, Italianen, op school kwamen is een van mijn weinige herinneringen aan de kleuterschool. Vervolgens naar de Bernardusschool in Berghuizen, hier heb ik drie jaar opgezeten. De eerste twee jaren weet ik niet of bijna niets meer van. De weg naar school die wij fietsten kan ik mij nog wel herinneren, maar de rest is weg… De derde klas bij Meneer Hoogwijk, een aardige man die ik later weer tegenkwam op de LTS. Na de verhuizing ging ik dus ook naar een andere school, De Maten. Dit was een hele nieuwe school in de wijk de Thij. Ik kan me nog de dag herinneren dat ik binnen kwam, samen met Gerard van Hees (het toeval wil dat hij ook fotograaf geworden is). Ik kwam in de klas van Meneer Steenbergen, een aardige muzikale leraar. Met muziek kon ik niets, dat heeft hij mij ook laten weten toen we in klas zes de eindvoorstelling moesten doen. Peter “playback jij maar”! Op dat moment vond ik het niet zo erg maar het heeft me later erg veel last bezorgd. Het leren ging slecht. Hier had mijn faalangst een super goede voedingsbodem. Rekenen vond ik moeilijk, aardrijkskunde, geschiedenis gingen wel redelijk, maar taal was echt dodelijk. Mijn lezen, schrijven en dictee was gewoon slecht. Ik kon gewoon niet goed lezen en het schrijven, dictee, ging ook niet, het ging heel slecht. Het ergste op de lagere school waren dus voor mij ook het lezen en de dictees. Wat ik mij daar erg goed van kan herinneren was dat we na het zwemmen (iets dat ik ook niet kon) altijd gingen lezen, hard op lezen. Voor het zwemmen begon het “opladen” straks lezen, ik zal wel weer een beurt krijgen, als ik maar geen beurt krijg, oh als ik maar geen beurt krijg.
Door een enkeling J.V. werd ik gepest, konijn/haas, mijn tanden stonden erg ver naar voren, konijn/haas! De jongen die het vooral deed had het erg moeilijk thuis. Dat is kennis die ik nu heb, maar toen (ik was 11-12 jaar) had ik daar geen weet van en al helemaal geen begrip voor. …Pesten…
Uitgelachen ben ik ook na het verkeersexamen in klas zes … nul fouten!! Het diploma heb ik nog steeds, het is erg belangrijk voor mij geworden.
Op de LTS ging het met leren goed, het pesten gebeurde met enige regelmaat, maar niet vaak . Ik was klein, verlegen en bang en zo een gemakkelijke prooi voor de grote jongens. N.L. was de grootste hufter op school, een geboren klootzak. Hij legde de kleineren aan de paal en trapte regelmatig met een groepje de tassen van de voorbij fietsende klasgenoten. Later ben ik hem nog een keer voor mijn werk tegengekomen. Hij had natuurlijk geen idee wie ik was…ik ben hem nooit vergeten. …pesten… Hij stelde zich netjes voor, ik kon het op dat moment, nu zo’n 4 jaar geleden niet over mijn hart verkrijgen om hem een hand te geven en mij voor te stellen. Ik heb gezegd je hoeft je niet voor te stellen ik weet heel goed wie jij bent. Hij vroeg nog wel ken ik jou dan? ik hem in het ongewisse gelaten. Het was voor mij toen nog niet het moment om hem te confronteren met wat hij mij aangedaan heeft. Nu zou dat denk ik anders zijn.
Met een beetje geluk de LTS doorgekomen, nog een herexamen moeten doen maar toe kon ik verder naar de volgende shit opleiding. MTS weg- en waterbouw, zo ik er nu op terug kijk een mooie studie. Het plannen van wegen en het berekenen ervan door de landschappen, nu leuk om te zien hoe het werkt. Toen…ik vond het helemaal niks, wiskunde, natuurkunde en nog een paar rekenvakken op een niveau dat niet het mijne was. Na drie jaar, en de tweede keer zitten blijven in de tweede klas was het genoeg. Ik ging naar de MEAO in Enschede, wel was ik twee jaar ouder dan de meeste leerlingen in mijn klas maar ach dat was voor mij geen probleem. Voor mij wel handig, werd ik ook niet gepest. Zo af en toe dacht er één een geintje uit te halen. Eén voorval dat ik me herinner was dat hij terwijl wij op de fiets waren hij ons met zijn auto van achter aantikte. Het was niet de eerste keer dat hij aan het fucken was. Op dat moment ik stond achteraan en mijn fiets werd geraakt ik bedacht mij niet en trapte zo dwars door de gril van zijn Opel Kadett. Hij was niet blij, moet je maar niet zo stom doen dacht ik, Klaar! Hij heeft nooit weer iets gedaan.
Mijn verleden heeft mij wel gevormd tot wat ik nu ben.
Tot voor kort zat mijn verleden en de gevolgen ervan nog in mijn hoofd en lijf. Nu is dat voorbij