H.M. Corwinstraat 28, 7576 ZD Oldenzaal
06 53 51 35 50
peter@jouw-fotogevoelswandeling.nl

Triggers

Die momenten dat je je ineens boos, verdrietig, onzeker of aangevallen voelt.. Je kent het vast wel. Iemand zegt iets of doet iets en ‘boem’: je bent enorm emotioneel geraakt. En wanneer je vanuit die emotie reageert naar de ander ontstaat er meestal alleen maar méér verwarring. Hoe kun je omgaan met die emotionele triggers?

 

Het begint daar waar de emotie gevoeld wordt: bij jou. Als iets je zo raakt, dan wordt er diep in jou iets aangeraakt dat daar – vaak onbewust – weggestopt zit. En hoewel het lijkt alsof hetgeen we diep hebben weggestopt er niet meer is, de buitenwereld brengt ons ermee in contact. Want als je je niet bewust bent van je eigen boosheid, of je eigen verdriet, dan zie of ervaar je die in contact met de ander. Dus bijvoorbeeld in contact met je baas, je partner of met een onbekende. In situaties die lijken op de situatie waarin jij een intense emotie hebt ervaren die je hebt verdrongen. De felheid van de emotie die je voelt komt dan niet zozeer voort uit de situatie in het heden, maar uit die oude pijn van binnen.

Een emotie is energie in beweging

De naam zegt het al e-motie: een emotie is energie die zich beweegt.Elke emotie heeft een eigen beweging en die beweging herkennen wij als bijvoorbeeld boosheid of verdriet of angst. De beweging van energie vinden we soms fijn (blijheid, dankbaarheid) en soms ook niet. Emoties die er mogen zijn, die we echt ervaren zonder erin te gaan hangen, die emoties stromen. Ze komen en ze gaan ook weer.
Emoties die we lastig vinden, de ‘te groot en ‘te veel’ zijn of waarvan we vinden dat we ze niet zouden mogen hebben: die emoties blokkeren we vaak.

To know oneself is to study oneself in action with another person ~ Bruce Lee

En daarmee zetten we onze energie vast die zich dan als spanning nestelt in je lichaam. En wanneer deze ingekapselde energie wordt aangeraakt voel je plotseling, emoties en fysieke sensaties die je een moment daarvoor niet had.
Daarvoor kun je de ander verantwoordelijk maken, maar eigenlijk moet je naar binnen. Want het is jouw energie, jouw emotie. En ze vertellen je dat je nog een stuk onverwerkte pijn in je meedraagt.
En wanneer je dat hebt aangekeken en hebt omgezet, dan wordt je niet meer getriggerd in soortgelijke situaties. Je blijft kalm en ontspannen, bij jezelf. Het is uit je lijf, uit je systeem.

Zo ga je om met triggers in 7 stappen

  1. Wees stil, voel naar binnen en probeer het gevoel echt helemaal te voelen en niet opnieuw weg te stoppen.
  2. Erken en je gevoel: zeg bijvoorbeeld ‘au, dit raakt me’. Dat kun je hardop doen, naar de ander toe, maar dan zonder dat je die ander verantwoordelijk maakt voor jouw pijn. Maar je kunt het ook in stilte doen, voor jezelf.
  3. Adem zeker drie keer diep in en uit. Niet om iets ‘weg te ademen’, maar om jezelf goed in verbinding met je lijf en het nu te houden.
  4. Neem even afstand van de persoon of situatie. Neem de tijd om uit te zoeken wat er precies in je geraakt werd. Doe dat niet zozeer met je hoofd, maar probeer echt contact te maken met je pijn. Je kunt je handen leggen op de plek waar je de pijn voelt zodat het makkelijker voor je is om ermee in contact te blijven. Wanneer je vanuit deze verbinding met je lijf je gedachten vrij laat associeren komen er vaak ingevingen omhoog. Soms moet er eerst emotie uit, neem je tijd daarvoor.
  5. Ga na of je iets te delen hebt over wat je raakt in de huidige situatie en of je wilt delen over wat je raakte in een oud stuk. Dat is afhankelijk van de relatie en de situatie. In een partnerrelatie kan het heel helend en verbindend werken om de ander te vertellen hoe en waarin je getriggerd werd, je baas zit daar in de meeste gevallen minder op te wachten.
  6. Doe een korte shake (*oefening), zodat je het gevoel een beetje ‘van je afschudt’ en je energie weer gaat stromen. Hierdoor ga je je weer vrijer voelen in je lijf en komen je emoties weer in balans.
  7. Nu kun je terug in de situatie of naar de persoon. Niet altijd zijn een heleboel woorden nodig, ga niet analyseren of discussiëren. Vertel eenvoudig wat jou beweegt.

En ja, dit is makkelijker geschreven dan gedaan. Dit omgaan met triggers vraagt oefening en geduld (vooral met jezelf). Je zult echt niet ineens ‘niet triggerbaar’ zijn en dat hoeft ook niet. Elke trigger is een uitnodiging om weer een stukje op te ruimen in jezelf. Het brengt je groei en helderheid. En elke keer krijg je een stukje vastgezette energie terug.

 

 

 

 

Omgaan met emoties valt niet altijd mee. Herken jij dit? Je partner, collega of vriendin zegt iets tegen je op een bepaalde manier en dat komt even verkeerd binnen. De afwijzing die jij als kind hebt meegemaakt wordt geraakt. Het doet pijn. Je adem gaat sneller, er verschijnt een soort waas voor je ogen, de adrenaline gaat stromen en je voelt de boosheid omhoog komen. Dan barst je los. Als een orkaan blaas je de ander, die je stomverbaasd staat aan te kijken, weg. Die ander snapt niet waar al die emotie nou toch voor nodig is. ‘Het was toch maar iets kleins wat ik zei…’ zegt hij of zij dan. ‘Waar maak je je toch zo druk over?’ Omgaan met emoties is er voor jou dan niet meer bij. Je bent als het ware één met de emotie en die komt met alle kracht naar buiten. De arme ander krijgt de volle lading en jij kan weer even ademhalen. De lading is er bij jou dan namelijk wel af.

Dit is hoe we vaak omgaan met emoties. Het is niet handig en ergens weten we dat wel, maar het overkomt ons gewoon. Het naderhand sorry zeggen valt niet altijd mee en soms blijven we geloven dat die ander de oorzaak is van onze boosheid. Dat klopt echter niet. De boosheid zat al in jou en de ander heeft alleen op het knopje van de boosheid gedrukt.

Omgaan met emoties, is dat te leren?

Jawel, omgaan met emoties is te leren, maar het omgaan met emoties is geen kunstje, waardoor opeens alle emoties opgelost worden en je als een blij lammetje door het leven huppelt. Omgaan met emoties vraagt bewustzijn.

Hoe doe je dat dan, ‘omgaan met emoties’?

Karin vraagt het tijdens een seminar aan mij: ‘Hoe doe je dat toch? Dat omgaan met emoties?’ Ook haar overkwam het regelmatig dat de emoties haar overnamen. Dan wist ze zich er geen raad mee. ‘Het gaat er niet om, om met emoties om te gaan maar om ze te verwerken’, antwoord ik haar. ‘Als je ze verwerkt lossen ze als vanzelf op. Dan verliezen al die triggers die je normaal gesproken hebt hun kracht.’

Zo dat was een snel antwoord op dit lastige onderwerp. Tenminste, ooit was het voor mij een heel lastig onderwerp. Ik zat toen namelijk zelf ook vol met emoties. Gezien mijn eigen verleden is dat ook geen wonder. Ik had als kind veel meegemaakt en al die ervaringen lagen in mijn cellen opgeslagen en ik droeg ze dag in, dag uit met mij mee. Op momenten dat ik het dan niet verwachtte, wist iemand mij zo te raken dat ik ontplofte en ik herbeleefde mijn hele pijnlijke verleden als het ware weer even. Dan voelde ik mij het grootste slachtoffer van de hele wereld en was ik echt niet blij.

We onderdrukken emoties

Als kind is het omgaan met emoties niet altijd gemakkelijk. Dan leren we juist vaak onze emoties te onderdrukken. Dat onderdrukken is ook een natuurlijk afweermechanisme tegen pijn. We willen geen pijn en op dat moment kennen we geen andere manier om er mee om te gaan dan die pijnlijke energie te onderdrukken.

Omgaan met emoties

Het lost niet op

Emoties onderdrukken is echter een manier van omgaan met emoties die je niet verder helpt. De frustrerende energie die je hebt opgeslagen lost helaas niet op. Integendeel. De energie kan niet naar buiten dus het moet ergens anders naar toe. Daarvoor zoekt het plekjes op in je lichaam waar die energie zich dan gaat nestelen. Dat kan bij je organen of op andere plekken zijn. Op deze wijze ontstaat zo’n pijnlijke knopje als ik hierboven heb beschreven. Als iemand dan wat doet of zegt dat maar iets lijkt op de oorspronkelijke pijnlijke boodschap, dan komt al die pijn die in de cellen van je lichaam ligt opgeslagen, naar boven. Het omgaan met emoties is dan even heel lastig, omdat het zo heftig kan zijn.

We zijn paradoxaal

Ik leg dit zo aan Karin uit die mij met grote ogen aankijkt. ‘Mooi is dat’, mompelt ze. ‘Dan heb ik nog wat te transformeren. Ik dacht dat je het gewoon kon leren, dat omgaan met emoties’. Ik kijk haar lachend aan. Tja, als het omgaan met emoties zo gemakkelijk was, gewoon een kunstje, dan zou het leven voor veel mensen een stuk gemakkelijker worden. Helaas, we zijn bijzonder ingewikkeld in elkaar geknutseld. Het mooie is echter dat we de afgelopen jaren wel veel hebben geleerd over hoe de mensen in elkaar zitten. Wetenschappelijke studies hebben ons laten zien dat het allemaal nogal paradoxaal is.

We denken dat wanneer we pijn of emoties hebben, we die moeten onderdrukken om ze niet te hoeven voelen. Het onderdrukken helpt wel eventjes, maar de energie lost niet op. Daardoor kan die oude emotie elke keer weer geraakt worden en blijf je in essentie vast zitten.

Voelen is het antwoord

Het verwelkomen en voelen van de emotie is het antwoord om letterlijk de oude pijnlijke energie los te laten. Wie had dat nou ooit kunnen bedenken. ‘Dus voelen,’ zegt Karin weer. ‘Yep, de juiste manier om omgaan met emoties te reguleren is het voelen van dat wat er geraakt wordt. Om daar volledige verantwoording voor te nemen en alles wat er is toe te laten.’

Jaren terug kreeg ik zelf ook dit antwoord, van mijn toenmalige therapeut. Ik was er toen echt niet blij mee. Ik wilde helemaal niet voelen. Maar ja, wat doe je als al het andere niet helpt? Als er elke keer weer op het pijnlijke knopje gedrukt wordt, waardoor bij mij alle registers van pijn en frustratie open gaan? Ik had geen keus. Zo doorgaan op die oude manier was geen optie meer. Ik voelde mij er zo onzeker onder en zat regelmatig in mijn pijn van afwijzing en het gevoel van niet goed genoeg te zijn. Ik heb er toen toch maar voor gekozen om het omgaan met emoties op deze wijze toe te passen.

Wat ben ik er nu blij mee, want het heeft mij vrijheid gegeven. Ik word niet meer door emoties geleefd, maar ik sta aan het roer van het leven wat af en toe zo woelig kan zijn.

Ik sta nog niet aan het roer…

Omgaan met emoties kan soms heftig zijn

‘Maar hoe doe je dat nu als de emotie jou in de ban heeft?’, vraagt  Karin. ‘Ik sta nog niet aan dat roer waar jij het over hebt. Ik zie dat ik er mee vecht. Als ik er in zit, in die emotionele draaikolk, dan zie ik dat ik de emoties niet wil voelen. Ik onderdruk ze inderdaad en daarna keur ik mijzelf weer heel erg af. Hoe kan ik dat nu toch veranderen?’

Doorzie het patroon

‘Het is een patroon lieverd. Een patroon dat je gewend bent. Hoe zou het zijn als je dit patroon gewoon doorbreekt door een nieuwe keuze te maken? Een keuze die je leven gaat veranderen. Als je doet wat je altijd doet, krijg je hetzelfde als je altijd al kreeg. Dat schiet dus echt niet op. Maak de keuze om het nu eens anders te doen.’

‘Hum’ zegt Karin. ‘Ik weet niet of ik dat zo wel kan. Ik word gewoon zo verdrietig en dan verlies ik mijzelf helemaal.’

‘Ja, ja, dat weten we ondertussen wel. Dan ga je er weer mee vechten en zo is het kringetje rond. Maar je kunt toch naar jezelf kijken en zien wat je doet. Dat zien is bewustzijn. Als je dat hebt, dan kan je op dat moment een andere keuze maken. Alles wat je bewust bent kan je veranderen. Zolang je niet weet wat je doet, zit je vast, en zelfs dat weet je dan vaak niet eens.’

Karin kijkt mij diep fronsend aan. ‘Oké’, hoor ik haar mompelen. ‘Verantwoording nemen en kijken naar mijzelf. Dat moet ik wel kunnen doen. En dan voelen…’  Ik hoor haar diep zuchten.
‘Lieverd, elke keer als zo’n emotie je overspoelt, voel je ook de pijn. Dat doe je al jaren lang. Ben je het niet een keertje helemaal zat? Als je het dan toch voelt, laat het dan gewoon helemaal toe. Dat duurt slechts een paar minuten en dat is transformeren op celniveau. Daarna ervaar je zo’n vrijheid. Dat is puur geluk van binnenuit. Het mooie is ook dat je daarmee tegelijkertijd de informatie en energie in je cellen verandert. Je doorbreekt als het ware een spiraal die zich elke keer weer herhaalt.’

Ik kan er niets aan doen…

‘Maar wat als ik er nu helemaal niets aan kan doen?’ protesteert Karin. ‘Wat als mijn moeder mij elke keer weer ontkent. Waarom moet ík die pijn dan voelen. Ik kan er toch niets aan doen. Zij moet toch gewoon veranderen. Het is toch haar schuld dat ik zo’n pijn heb.’
Ik zie hoe bij die gedachte de emotie bij haar omhoog komt. Haar gezicht krijgt wat rode vlekken en haar adem gaat snel op en neer. Ik snap wat ze zegt en zie haar pijn.
‘Is het jouw pijn of haar pijn?’ vraag ik haar. ‘Mijn pijn natuurlijk, maar het is haar schuld’, roept ze fel.
‘Is het haar schuld dat jij die pijn al die jaren hebt vastgehouden en blijft hopen dat het anders wordt? Dat ze eigenlijk anders moet zijn dan ze is?’ Karin zucht en kijkt mij met pijn in haar ogen aan. ‘Je hebt wel gelijk maar ik kan dat niet hoor, dat omgaan met emoties. Moet ik echt verantwoording nemen voor alles wat ik voel?’
‘Wil je als kind-vrouw door het leven of als de volwassen vrouw die je bent? Een kind-vrouw is iemand die de schuld geeft aan anderen. Die vecht met alles en iedereen en die geen verantwoording neemt voor wat ze voelt. Je blijft als het ware klein, hopende op een andere toekomst, terwijl je ergens wel weet dat het een illusie is.’ ‘Oké dan, dan kies ik er toch maar voor om die spiraal te doorbreken en volwassen te worden. Daar hebben mijn kinderen ook meer aan’, zegt ze nog niet helemaal blij.

Hoe ga je nu goed om met emoties?

‘Super lieverd, nu ga je stappen zetten met het omgaan met emoties’ zeg ik. ‘Kan je mij nog iets meer helpen?’ vraagt ze weer. ‘Hoe doe ik dat dan precies?’

‘Zie je zelf eens als een huis. Een huis waarin al jouw emoties welkom zijn. Zet dan je voordeur open voor alles wat er op jouw deurtje klopt. Klopt de emotie van vreugde op je deur, dan doe je deur open. Klopt de emotie van verdriet op je deur, doe dan jouw deur open. Door het opendoen van je deur gaat de achterdeur ook gelijk open en waaien de emoties door je huis. Je vecht er niet mee, je identificeert je er niet mee. Jij bent het huis waarin ze even op bezoek komen. Weet dat alles waar je mee vecht of wat je vast probeert te houden letterlijk onvrijheid wordt. Probeer maar eens vreugde vast te houden. Onherroepelijk komt dan het moment weer dat je niet zo blij bent. Dat is een wet. Wij leven in de wereld van dualiteit. Alles wisselt zich continue af. Dus hou niets vast en hou niets tegen. Wees het huis waarin alles welkom is.’

Als een bliksemschicht komt deze informatie bij Karin bin

Omgaan met emoties is echt wel lastig. Daarom hebben we allerlei escapes.

Laat die emoties door je huis waaien…

nen. Eindelijk zie ik haar helder kijken en ze knikt  ‘ja’. ‘Op zo’n manier omgaan met emoties moet ik ook kunnen’ zegt ze. ‘Inderdaad, ik zag altijd wel waar ik in zat, maar wist gewoon niet wat ik anders kon doen.’ Opgelucht haalt ze adem.

Ik kijk haar blij aan. Ze volgt bij mij de jaartraining Lifechanger Geluk en ik weet dat haar leven hierdoor in een snel tempo gaat veranderen. Ik weet dat ze nieuwe keuzes gaat maken, waardoor ook zij haar energie op celniveau zal transformeren. Ik weet ook dat ze door deze manier van omgaan met emoties nieuwe mogelijkheden gaat aantrekken waar ze blij van zal worden. Ik ervaar dit keer op keer met de cursisten van de Lifechangers en ik ben zo blij voor haar. Life will never be the same!

Als jij dit nu hebt gelezen en ook voelt dat je op een andere manier met je emoties wilt omgaan, pas dan de onderstaande tips toe en verander ook jouw leven.

Tips voor het omgaan met emoties

  1. Adem diep in en uit.
  2. Accepteer ten eerste dat je geraakt bent door een emotie.
  3. Neem de volle verantwoording voor die emotie; hij is van jou!
  4. Verwelkom die emotie zo goed als je kunt (anders ga je het weer onderdrukken en dat helpt dus niet).
  5. Zie de relatie, de trigger, vanuit het verleden.
  6. Benoem ook die trigger en zie dat dat niets te maken heeft met de persoon waar je nu zo boos op bent. Hij of zij kan daar eigenlijk niets aan doen.
  7. Durf dan de pijn, zo goed als je kunt, te voelen.
  8. Blijf zo goed als je kunt bij bewustzijn; dus zie dat je de emotie hebt en dat je niet de emotie bent.
  9. Ga schilderen, schrijven, tennissen, boksen of houthakken. De energie van jouw emoties wil naar buiten, dus geef het de ruimte.

De negende tip over schilderen en schrijven heb ik zelf ook veelvuldig toegepast toen mijn echtgenoot in december 1999 de benen nam. Onverwachts kwam ik hierdoor in een scheiding terecht. Wat heb ik mij alleen en verlaten gevoeld. Alle kindpijn die nog in mij zat werd toen heftig getriggerd en ik was een vat vol emoties. Als uitlaatklep ben ik gaan schrijven. Ik moest wel, anders was ik gek geworden. Die emoties moesten toch naar buiten. Op deze wijze is  mijn boek: ‘Op weg naar Verbinding’ ontstaan. Het bijzondere is dat dit boek inmiddels al zijn zesde druk beleeft en duizenden mensen verder heeft geholpen bij het omgaan met emoties. Dat wat ooit mijn grootste ellende was is nu dus mijn rijkdom.

Omgaan met emoties is dus wel te leren. Als je er moeite mee hebt, maak dan eens een event mee, dat kan je echt verder helpen of zoek hulp bij een coach of therapeut.

Natuurlijk helpt het ook als je leert los te laten. Ik heb een online training loslaten die heel eenvoudig is, die gelijk meer ruimte geeft.

 

 

 

 

Dank voor alle enorm lieve, bemoedigende en begripvolle reacties op mijn recente blog en video #Krachtvoer. Ik was er oprecht door geraakt. Naast alle lieve reacties, ontving ik ook een paar reacties waarin iemand zei dat ik triggerde of dat iemand op mij wilde lijken. Dat deed me verdriet en het bleef de afgelopen dagen door mijn hoofd spoken. Waarom zou iemand, op dit moment, op mij willen lijken? Waarom zou ik iemand triggeren? Ik deel toch juist in alle eerlijkheid dat het niet goed met mij gaat, dat ik niet gelukkig ben en dat ik heel veel verdriet heb door hoe het nu met mij gaat? Dat is toch niets om te ambiëren, om als voorbeeld te zien? Dat is toch geen reden om je eetstoornis hoogtij te laten vieren? 

Helaas weet ik maar al te goed hoe een eetstoornis alles aan kan grijpen om als excuus te dienen om niet tegen de eetstoornis in te hoeven gaan. Alles is voor een eetstoornis een legitieme reden om opnieuw te gaan hongeren, afvallen en minderen. Ik, momenteel als persoon met een ongezond gewicht, zal voor jouw eetstoornis dus ook zeker een goede reden zijn: “Als zij het mag, mag ik het ook!” las ik ergens. Een zotte gedachte eigenlijk hè, als het om een ziekte gaat…? Maar goed, van mij mág je alles, de vraag is alleen of je het moet willen…

vrouw

Toch bleef ik dit alles een lastige kwestie vinden. Moest ik mezelf dan verstoppen totdat het weer goed met me zou gaan? Moest ik de schijn ophouden? Moest ik stoppen met video’s maken voor Proud2Bme? Moest ik geen foto’s meer van mezelf en mijn vriendin plaatsen op Instagram? Stoppen met mijn hobby om te vloggen voor mijn persoonlijke blog? Ik heb het er met een paar mensen in mijn omgeving over gehad en zij gaven aan dat het wellicht deels kon komen doordat mensen denken dat ik mét eetstoornis succesvol en gelukkig ben…

Mensen konden dit misschien denken omdat ik altijd vrij sterk en vrolijk overkwam in video’s en vlogs. Dat vond ik wel een interessant gegeven, feedback waar ik iets mee kon. Blijkbaar bracht ik de keerzijde van de eetstoornis nog onvoldoende in beeld of vertelde ik hier te weinig over. Dat kan ik wel beamen, het is voor mij ook best heel moelijk om hier meer over te delen, omdat het zo naar, kwetsbaar en pijnlijk is. 

Hoe kan ik uitleggen dat je niet op mij wilt lijken? Als ik op dit moment in de spiegel kijk, wil ik niet eens op mijzelf lijken. Met deze blog en in een nieuwe video die binnenkort online komt wil ik hier echter een poging toe wagen. Voor mijzelf, voor iedereen die denkt dat ik met eetstoornis succesvol en gelukkig ben en voor iedereen die momenteel op mij wil lijken. Voor jou, als ik een trigger voor je ben…

♥ Kwijtraken wat ik heb opgebouwd
Alles wat ik de afgelopen 8 jaren heb bereikt op het gebied van Proud2Bme, mijn relatie, een eigen huis, een leuke hond en mijn persoonlijke blog, heb ik bereikt doordat ik gezond was en stevig in mijn schoenen stond. Ik had voldoende energie en eigenwaarde om meerdere dingen tegelijk te doen en mijn angsten aan te gaan. Alles wat ik tot dusver heb opgebouwd komt door mijn huidige situatie echter op losse schroeven te staan. Het werken voor Proud2Bme is, uiteraard, een stuk ingewikkelder nu het niet goed met mij gaat. Ik moest zo snel mogelijk herstellen om te zorgen dat ik mijn baan behoud en mijn inkomsten behoud zodat ik mijn huis kan betalen. Op dit moment is er niets wat ik verder kan opbouwen of uitbreiden in mijn leven, omdat al mijn energie gaat naar de enorme strijd, het herstellen van en het vasthouden van dat wat ik allemaal niet kwijt wil raken.

♥ Mijn hart verloren
Heel langzaam ben ik de afgelopen maanden een deel van mijn hart verloren. Dat klinkt misschien overdreven, maar het is werkelijk zo. Mijn hond is, naast mijn vriendin, mijn grote liefde, maar door het verliezen van gewicht, ben ik ook mijn gevoel voor hem verloren. Ik voel bijna niets meer bij hem, kan hem niet meer knuffelen vanuit een natuurlijke wens en heb geen behoefte meer om met hem te spelen. Het voelt kil, slecht en ik voel me hier heel schuldig over. Mijn leven is er leger, killer en eenzamer door geworden.

♥ Niet meer genieten
Vorig jaar ging er geen week voorbij dat ik in de zomer niet gezellig ergens met mijn vriendin op een terras zat met een goed glas wijn en een flinke bak nacho’s. Ik kon hiervan genieten zonder vervelende gedachtes in mijn hoofd. Nu is daar geen enkele sprake meer van. Bij alles wat ik spontaan wil doen wat te maken heeft met eten of ‘gezellig’ ergens wat drinken is er paniek, angst, strijd, irritatie. Het is bijna nooit meer ontspannen voor mij om op een terras te zitten. Gewoon genieten van lekker eten dat ik heb gekookt, een uitgebreide lunch die ik heb gemaakt is er nauwelijks bij. Ik probeer wel te genieten, maar er is altijd een soort tweede ‘stem’ die tegen dat positieve gevoel aanschopt. Dit heeft uiteraard niet alleen een negatieve invloed op mij, maar ook op mijn vriendin.

Samen met mijn vriendin zou ik dit jaar een rondreis maken door Thailand. Door mij hebben we dit moeten cancellen. Het was gewoon niet haalbaar. Ik heb me hier enorm schuldig over gevoeld en nog steeds voelt het regelmatig alsof ik haar tekort schiet. 

Ik vond het een jaar geleden heerlijk om gezellig met mijn hond te wandelen. Tegenwoordig is het niet meer ‘gewoon wandelen’ omdat overal een moeten, prestatie achter zit. Ik moet wel snel genoeg wandelen, ver genoeg wandelen, vaak genoeg wandelen. Alles is moeten, niets is meer mogen. Het gaat niet meer over plezier, maar over plicht.

♥ Relatie en familie
Hoe graag ik ook zou willen dat niemand last heeft van mijn problemen, dat heeft mijn omgeving wel. Mijn problemen hebben onder andere een negatieve invloed op mijn relatie. Een relatie waar ik nu bijna 10 jaar lang voor vecht, die me liet kennismaken met warmte en liefde. Die relatie breng ik nu deels in gevaar door er zo’n negatieve noot in te leggen. Want natuurlijk doe ik mijn vriendin verdriet door dit alles. Ze voelt zich vaak genoeg machteloos, gefrustreerd, boos en verdrietig door hoe alles nu gaat. Ze vindt het ook niet leuk dat we nagenoeg niet meer spontaan ergens wat kunnen eten, samen kunnen genieten van een bak Ben & Jerry’s of zonder gedoe een dag lui kunnen zijn. Tenslotte is het vrij pijnlijk om te weten dat je partner je lichaam niet meer aantrekkelijk vindt.

Het laatste wat ik bovendien wil is mijn ouders verdriet doen. Ik wil, zoals ieder ander kind, dat mijn ouders trots op me zijn. Dat ze met trots over mij kunnen praten en zich geen zorgen hoeven te maken om mij. Dat is een flinke tijd zo geweest, tot nu. Nu is alles anders. Het contact is veranderd. Er zijn zorgen, er is niet begrijpen, frustratie, verdriet en machteloosheid. Alles van wat ik niet wil, maar ik ben wel de oorzaak.

♥ Verloren schoonheid
Een eetstoornis heeft weinig met schoonheid te maken, maar het kan schoonheid wel flink verpesten. Vorige week zag ik een foto van mijzelf van twee jaar geleden en echt even slikken: Wat zag ik er toen goed uit. Als ik vandaag de dag een foto van mijzelf maak, word ik verdrietig. Ik zie er slecht en ziek uit. Ik ben niet meer die stralende jonge vrouw van die foto van twee jaar geleden. Mijn gezicht is ingevallen, mijn haar is broos, mijn aderen en spieren zichtbaar en mijn ogen zijn leeg. Het vrij sportieve lichaam dat ik had heeft plaatsgemaakt voor het lichaam van een oud, breekbaar vrouwtje. Ik schaam me voor mijn uiterlijk en zie regelmatig dat ik nagekeken word op straat. Dat vind ik vervelend en geeft een heel eenzaam en minderwaardig gevoel.

vrouw

♥ Pijn in mijn lijf
Van nature ben ik een prof in het relativeren van zaken. De gevolgen van ondergewicht zijn echter soms niet meer te relativeren, simpelweg omdat ze gewoon pijn doen. Iedere ochtend als ik wakker word, voel ik die pijn. Pijn in mijn knieën, pijn in mijn rug. Mijn lichaam laat merken dat het beter verzorgd wil worden, maar ik geef niet thuis. De avonden waarop ik snel slaap zijn schaars en de ochtend waarop ik al vroeg wakker ben in overvloed. De onrust in mijn lijf is enorm, waardoor lekker uitslapen en chillen op de bank bijna geen optie meer is.

♥ Toekomst onzeker
Zonder deze problemen was mijn toekomst uiteraard niet zeker, maar een stuk zekerder dan nu! Deze problemen zorgen voor zoveel onzekerheid. Hoe moet het nu verder? Wanneer ben ik weer hersteld? De wens van mijn vriendin en mij is om samen een gezinnetje te worden mét een kindje, maar is dit nog wel haalbaar? Op welke termijn ben ik psychisch én fysiek weer hiertoe in staat? Een aantal jaar geleden hebben we reeds geprobeerd zwanger te worden, wat tot onze grote teleurstelling niet is gelukt. Mijn lichaam is nu sowieso niet in staat tot een zwangerschap, maar de angst dat het dit, gezien mijn leeftijd, ook nooit meer gaat worden is enorm. Wat als ik door deze rotziekte onze wens niet kan laten uitkomen?

Hoe moet het verder met werk. Ik doe nu mijn uiterste best om alle ballen hoog te houden en gewoon fulltime te blijven werken, maar dat is heel pittig. Het is niet meer zo leuk en makkelijk als vroeger. Hoe moet dat verder? Wanneer wordt het weer beter en wat wordt er van mij verwacht als ‘gezicht van de website’?  Ook wilde ik een jaar geleden ongeveer een studie naast mijn werk starten. Ik ben er reeds voor toegelaten en het is een kleine droom om dit te gaan doen, maar hoe moet dat nu het zo slecht gaat? Kan ik die studie die ik graag wilde gaan doen nog wel doen?

♥ Hulp vragen en afhankelijk zijn
Ik ben een sukkel als het gaat om hulp vragen en heb vrij vervelende ervaringen met de hulpverlening. Het laatste wat ik, bij wijze van spreke, wilde in mijn leven was opnieuw hulp vragen. Naast dat dit veel nare gevoelens opwekte, was het nog eens extra lastig vanuit mijn positie. Tenslotte kan ik op dit gebied echt een beetje een kritisch kreng 😉 zijn, wat het nog ingewikkelder maakt. Toen ik 10 jaar geleden alle hulpverlening achter me liet, gaf mijn zelfvertrouwen en zelfbeeld dit een enorme boost. Je kan je daarom misschien voorstellen wat opnieuw hulp vragen op mij voor effect heeft…

♥ Teleurstelling en zelfbeeld
Iedereen weet denk ik wel hoe je jezelf keer op keer bij herstel van een eetstoornis kunt voornomen dat vandaag de eerste dag is van een nieuw begin. Een beetje een verslaafde die iedere dag opnieuw besluit te stoppen, maar aan het einde van de dag tóch weer naar het middel grijpt. Herstellen van een eetstoornis is zo zwaar en vereist zoveel kracht en durf, dat je geheid vaker op je bek zal gaan op dit pad. Je wilt niet weten hoe vaak ik al heb gedacht: dit is een nieuw begin, vanaf NU wordt alles anders. Je wilt niet weten hoe vaak ik mezelf én mijn omgeving hierin al heb teleurgesteld. Natuurlijk wilde ik wel anders, natuurlijk wil ik van dit alles af, maar de emoties die erbij komen kijken zijn zo verdomde zwaar en heftig. Natuurlijk doen die teleurstellingen dit ook iets met je zelfbeeld, want waarom lukt het nou verdorie niet?! Je kunt toch gewoon meer eten en minder bewegen?!

♥ Paniek, angst, onrust en verdriet
Ja, ik doe mijn uiterste best het leven zo positief mogelijk te zien, te kijken naar wat ik allemaal wel heb en zoveel mogelijk te lachen. Dat betekent helaas niet dat ik niet dagelijks kamp met paniek, angst, onrust en verdriet. Er gaat geen dag voorbij waarop ik niet moet huilen. Er gaat geen dag voorbij waarop er geen nare strijd in mijn hoofd gaande is, onrust in mijn hele lijf voelbaar is of paniek en irritatie doordat ik een angst aanga of iets anders loopt dan ik in mijn hoofd had. Ik kan me nauwelijks meer voorstellen hoeveel rust en vrijheid er voor dit alles in mijn hoofd en lichaam was en zou er heel veel voor over hebben om dit weer terug te krijgen….

Ik ben voor heel veel dankbaar in mijn leven, maar op dit moment wordt alles in mijn leven negatief beïnvloed. Ik kan enkel weer verder bouwen en mijn leven positief en goed houden door te herstellen. Er is niets van hoe het nu met mij gaat om na te streven, ik hoop dat mijn verhaal dit duidelijk mag maken en dat je net als ik vecht voor herstel.

Deel jouw herstelverhaal, overwinningen, kracht foto’s en angsten op social media met de hashtag #KRACHTVOER. Ik volg je graag en kom graag met je in contact. Take care, geef de hoop niet op!

Let’s win this battle!

 

 

 

 

 

Hoe je triggers omvormt en voorkomt dat je impulsief reageert

 

Triggers zorgen ervoor dat je impulsief reageert. Je wilt het niet, maar het is gebeurd voordat je het goed en wel in de gaten hebt. Dat kun je voorkomen door een trigger te reframen. Je vormt dan de trigger om. Je plaatst dan als het ware een omvormertussen de trigger en je natuurlijke eerste reactie. De methode in schaarste overvloed zien’ is daarvoor een heel goed hulpmiddel. In drie stappen maak je een verschil, dat er direct toe doet.

Berg van de hoop

De Mountain of Hope in de township Soweto in Johannesburg is voor mij een prachtig voorbeeld van de essentie van deze methode. Een bezoek aan deze berg heeft indruk op me gemaakt. Niet voor niets vormt de Mountain of Hope de opening van mijn boek ‘Groeien in leiderschap’. Ik kreeg er in 2004 een rondleiding. Het verhaal van de berg is tevens het verhaal van de jeugdleider Mandla Mentore. Hij ziet indringende problemen. De berg is dan een berg van afval en heeft een grote aantrekkingskracht op drugs en criminaliteit. Het dreigt van kwaad tot erger te worden. Maar Mandle verandert schaarste in overvloed. Hij ziet de waarde die het afval heeft en de energie die kinderen hebben. Deze overvloed spreekt hij aan door het afval te verkopen en kinderen in te zetten op hun kwaliteiten. Ze herscheppen de berg tot een trots ontmoetingspunt, waar mensen samenkomen om muziek te maken en hun volkstuintjes te bewerken.  Van papier-maché maken ze prachtige kunstwerken, die ze aan de bezoekers van de berg verkopen.

Een berg van ellende is nu een berg van hoop. Schaarste is veranderd in overvloed.

Hoe je zo omdenkt kun je ook goed zien in dit kort Canadees filmpje.

 

 

Dit zijn natuurlijk geen verhalen die zich beperken tot Zuid-Afrika of Canada. Ook dichtbij huis kunnen we tal van situaties onderkennen. Sterker nog. We kunnen elke dag schaarste zien die we in overvloed kunnen veranderen.

Overvloed in schaarste zien

Stel je voor dat iemand in ontmoetingen alleen maar over zichzelf praat. Je kunt dan denken dat er schaarste is aan betrokkenheid met jou. Je kunt er ook overvloed in zien. Dat hij zo graag alles over zichzelf aan jou wilt vertellen, is misschien wel een hunkering naar verbondenheid met jou.

Kritiek veranderen in leerpunten

Zo kun je ook anders kijken naar negatieve kritiek. Je kunt de kritiek misplaatst vinden. Je kunt het opvatten als een persoonlijke aanval. Je kunt denken dat de ander zijn kritiek met meer empathie zou moeten geven. Dan kijk je vanuit schaarste. Zet je de bril van overvloed op, dan zie je de energie van de kritiekspuier. Je ziet zijn betrokkenheid en wat hij klaarblijkelijk belangrijk vindt. Misschien hoor je ook wel thema’s, waar je over wilt doorpraten.  Je weet nu, waar hij behoefte aan heeft. Wat hij klaarblijkelijk belangrijk vindt. Je denkt: ‘wie weet waar ons dit brengt, als ik zijn kritiek verder verken.’ De aanvankelijke schaarste maakt plaats voor overvloed.

Triggers omvormen

Het is een methode van omdenken. Van een probleem maak je een kans. In een verwijt zie je feedback. Weerstand is energie. Heeft iemand een andere mening? Dan levert hij een meerwaarde aan het gesprek, die het waard is om te verkennen. Ontstaat er een conflict? Dan is dat een signaal dat iets geraakt is wat er klaarblijkelijk toe doet. Je krijgt de kern te pakken van waar het echt om gaat.

triggers, van schaarste naar overvloed

Praktisch aan de slag

Wat je hier doet is reframen. Je vormt schaarste om tot overvloed. Daardoor ontstaat er direct een andere wereld met nieuwe perspectieven. Als je je getriggerd voelt, is het gebruikelijk dat je vanuit de automatische piloot reageert. Bij reframen voorkom je dat. Je plaatst als het ware een omvormer tussen de trigger en je reactie. Een omvormer die van schaarste overvloed maakt.

Als je bijvoorbeeld sterk gericht bent op harmonie, dan kan een verstoring zorgen dat je je ongemakkelijk voelt. Je trekt je terug in je schulp. Het is een vorm van vluchtgedrag. Als je gaat reframen dan gebeurt er iets anders. Dan zie je dat de verstoring van harmonie betekent dat er een diversiteit van opvattingen leeft, waar je van kunt leren.

Je gedachte om te reframen kan er dan als volgt uitzien: ‘Bij een verstoring van harmonie zie ik een diversiteit aan opvattingen; ik ben benieuwd waar ons dat brengt.’

Het kan zijn dat je bij tijdsdruk gaat doorduwen. Je wilt dan nog snel in ieder geval je zin krijgen. Het is een typisch voorbeeld van vechtgedrag.

In de reframe moduszie je tijdsdruk als een signaal dat er meer tijd nodig is.

Je omvormende gedachte kan er dan als volgt uitzien: ‘Bij tijdsdruk zie ik dat als een signaal dat we meer tijd nodig hebben: ik stel voor om extra tijd vrij te maken.’

Als iemand een hiërarchisch hogere positie heeft, kan dat aanleiding zijn om volggedrag te vertonen. Je bent dan afwachtend en volgzaam.

Om te reframen kun je bijvoorbeeld er de aandacht op leggen, dat de ander gewoon een bijzonder mens is, zoals iedereen en net zoals jijzelf.

Je kunt dan reframen met een gedachte als: ‘Als iemand een hiërarchisch hogere positie heeft dan zie ik hem gewoon als een bijzonder mens net zoals ikzelf: ik ga actief met hem in gesprek.’

Drie stappen

Door zo anders te kijken vorm je problemen om tot kansen. Je doorloopt dan drie stappen:

  • Je bepaalt wat de schaarste is, die je bezighoudt.
  • Je denkt om en gaat op zoek naar de overvloed die in deze schaarste verborgen zit.
  • Je formuleert acties op basis van de overvloed die je ziet.

triggers, in gesprekken van schaarste naar overvloed

Van schaarste naar overvloed

In de eerste stap bepaal je wat de schaarste is, die je bezighoudt. Het is bijvoorbeeld een probleem, een verwijt, weerstand, een andere mening of een conflict. In de tweede stap ga je de schaarste omdenken in overvloed. Je vraagt je dan af, welke overvloed je in de schaarste kunt zien. Hoor je eerst een verwijt (schaarste) dan ga je op zoek naar welke leerpunten hierin verborgen zitten. Je ontdekt zo een overvloed aan feedback.

Heeft iemand een andere mening, dan verken je die mening. Attendeert die mening misschien op een blinde vlek, waar je te weinig aandacht voor hebt? Wat zijn de belangen die in die mening vervat zijn? Hoe kun je daar meer aandacht aan besteden? Door je dit af te vragen, kom je in een heel andere positie terecht.

Bijna als vanzelf komt dan de derde stap. Je handelt niet meer op basis van schaarste, maar op basis van de overvloed die je ziet. Je neemt de leerpunten ter harte en onderneemt actie om daaraan te werken. De andere mening neem je serieus door de belangen mee te wegen bij de uiteindelijke standpuntbepaling. In plaats van een welles-nietes-positie creëer je synergie.

 

Triggers herkennen

Aan de hand van dit stappenplan kun je eenvoudig zelf een gesprek een boost geven. Kijk eens naar je gesprekken van de afgelopen week. Wat was het gesprek dat vastzat?

  • Zet de schijnwerper op dit lastige gesprek. Wat is de schaarste die je ziet?
  • Hoe zou je deze schaarste kunnen ombouwen tot overvloed. Als je zo kijkt, wat zie je dan?
  • Wat zijn de acties die je kunt ondernemen, als je uitgaat van deze overvloed?

En nu nog uitvoeren

Daarna komt het erop aan om die actie ook echt te gaan uitvoeren. Uit ervaring weet ik, dat dat nog niet altijd eenvoudig is. De kans dat je terugvalt in je oude patroon is er natuurlijk steeds. Ik weet echter ook dat oefenen helpt en dat je je nieuwe houding en gedrag door vallen en opstaan kunt eigen maken.

Ik hoop van harte dat je hiermee succes hebt. Je ervaringen of aanvullende gedachten kun je hieronder in het commentaarveld schrijven. Je kunt me uiteraard ook een e-mail sturen

Van debat naar dialoog

In de quickscan ‘Van dialoog naar debat’ heb ik uitgewerkt hoe je met succes in dialoog komt en debat vermijdt. Het is een 4-stappenplan, waarmee je met simpele acties echt verschil maakt. Je kunt je onderstaand aanmelden om de quickscan te downloaden.

 

Download hier de quickscan

Wat je verder kunt doen

  • Ken je collega’s voor wie dit artikel heel bruikbaar zou kunnen zijn? Stuur hen dan een link van dit artikel door.
  • Heb je feedback of suggesties voor mij of voor medelezers, gebruik dan het commentaarveld onder het artikel om je commentaar te geven.

Samen maken we van verbindend leiden de bovenstroom!

Meer lezen

Als je een extra hulpmiddel wilt, waarmee je vastzittende gedachtes kunt omdraaien, dan kan de methode van Byron Katie je mogelijk verder helpen. Je leest hier meer over in het artikel: Zo blijf je uit de valkuil van belemmerende overtuigingen

Dit zijn nog enkele andere artikelen die je bij reframen van dienst kunnen zijn:

 

 

 

 

Zo blijf je uit de valkuil van belemmerende overtuigingen

 

Wanneer je leert houden van wat zich aandient (‘loving what is’) stap je in een andere wereld

Wanneer iets niet gaat, zoals je gedacht had, ligt irritatie op de loer. Je krijgt bijvoorbeeld kritiek. Dan kan het zo maar zijn, dat je gedachten je op sleeptouw nemen. ‘Wat een onzin!’, ‘dat is niet eerlijk’, ‘zo wordt het nooit wat’, ‘wat een gezeur’. Zo’n gedachten kunnen zo maar ineens je hoofd in fietsen. Op zichzelf is dat allemaal niet zo erg. Dat wordt het pas, wanneer ze zich in je hoofd verankeren. Dan worden ze een stevige belemmering. Gelukkig is er een uiterst eenvoudige manier om het anker weer los te krijgen.

Omgaan met kritiek

Ik had zelf de neiging om bij onverwachte kritiek afstand te nemen van de kritiekgever. ‘Wat hij zegt, zegt meer over hem dan over mij’, is dan een redenering die binnen fietst. ‘Hij bakt er juist zelf niets van’, is een andere. Of wat denk je van ‘het komt juist door hem dat het bij mij fout gaat’. In een mum van tijd zit ik in de jijbakmodus. Ik luister niet meer naar de kritiek van de ander en begin gewoon zelf kritiek op hem te geven. Dat is doodzonde. Een geweldige kans om te leren laat ik voorbij gaan. Het is een valkuil, die in elk onverwacht moment op de loer kan liggen. Wat me ontzettend geholpen heeft, is om te snappen hoe je gemakkelijk uit die valkuil kunt komen.

Houden van wat zich aandient

Dat is het inzicht van Byron Katie. Wanneer je leert houden van wat zich aandient (‘loving what is’) stap je in een andere wereld, zo maakt zij overtuigend duidelijk. Wanneer je haar aanpak volgt, verdwijnt je belemmering als het ware als sneeuw voor de zon. Neem nu de situatie, dat je voor de zoveelste keer een klacht binnen krijgt van mevrouw Pietersen. Je ergert je en je praat met collegae over haar. Je zegt onomwonden: ‘Ik irriteer me aan haar, ze heeft altijd wat te klagen’. Wanneer je met die gedachte een e-mail naar haar stuurt of het gesprek ingaat, zal die je behoorlijk in de weg gaat zitten om echt naar haar te luisteren. Met de methodiek van Katie kom je gesterkt uit deze valkuil.

Omdraaien van overtuigingen

Meer dan één manier van kijken

Je stelt je eerst zelf de vraag of je gedachte waar is. En wanneer je eerste neiging is om ja te antwoorden, krijg je een indringende vervolgvraag: ‘Kun je absoluut weten, dat het waar is?’. ‘Heeft ze inderdaad altijd wat te klagen?’, ‘Is het wel klagen wat ze doet?’, ‘Irriteer ik me of is er nog sprake van een ander gevoel?’ zijn dan hulpvragen, die je je kunt stellen. Iedereen kan zijn eigen nuance hebben bij deze antwoorden. Algemeen geldt echter, dat zo duidelijk wordt, dat jouw opvatting maar één manier van kijken is. Je gaat twijfelen en vraagt je af wat er eigenlijk met je aan de hand is. Dan ben je toe aan vraag 3 en 4.

Uit de valkuil willen

Je verkent dan hoe je reageert, wat er gebeurt wanneer je je gedachte gelooft en wie je zou zijn zonder deze gedachte. Door daar een antwoord op te geven, ga je inzien hoe sterk die gedachte jou belemmert. Je snapt dan, dat je in een valkuil zit, waar je uit wilt. Nu wil je een weg terug omhoog vinden. Die is overigens niet ingewikkeld.

 

Je gedachte omdraaien

Je keert namelijk gewoon om en gaat langs dezelfde weg terug. Dat doe je door je gedachte om te draaien. Katie helpt je daarbij met twee tussenstappen. Eerst draai je de gedachte om naar jezelf. Dan kom je tot: ‘ik heb altijd wat te klagen; dat irriteert mij’. Vervolgens keer je de gedachte om naar de ander: ‘ik heb altijd wat te klagen over mevrouw Pietersen; dat is voor haar irritant’. Zodra je dat gedaan hebt, heb je je valkuil al verlaten. Nu ben je er rijp voor om vanuit een vernieuwde kracht naar de situatie te kijken.

Een andere opbrengst

Dat doe je door je oorspronkelijke gedachte helemaal om te keren: ‘Mevrouw Pietersen zegt wat ze er van vindt; daar sta ik graag voor open’. Je voelt al wat een wereld van verschil hier ineens ontstaat. Wanneer je zó het gesprek met haar ingaat, kom je gegarandeerd tot een andere opbrengst. Mijn eigen ervaring is overigens, dat je naar verloop van tijd al die stappen niet meer hoeft te nemen.

Een kwestie van oefenen

Hoe vaker je het zo doet, hoe vaker je direct overstapt naar het omkeren van de gedachte. Door oefening lukt het dan steeds vaker om niet in de valkuil te stappen. Op het moment dat je de belemmerende overtuiging voelt opkomen, keer je al om en geef je aan de situatie waarin je je bevindt een boost. Een kwestie van oefenen dus. Dat kun jezelf eenvoudig doen.

Gedachten die binnen fietsen

Elke dag komen dit soort gedachten bij je binnen gefietst. Ik noem er nog een aantal:

  • wanneer medewerkers (hoofden, managers, kinderen) beter zouden luisteren, was het leven een stuk eenvoudiger;
  • de eisen die die klanten (collegae, raadsleden, journalisten…) stellen zijn onacceptabel;
  • mijn medewerker (mijn baas) staat niet achter mij;
  • ik heb er last van dat mijn baas (mijn medewerker) geen besluit neemt;
  • die komen alleen maar voor hun eigen belang op;

Keer nu bijvoorbeeld de komende week elke dag ’s avonds een belemmerende gedachte van die dag om volgens de aanpak van Katie. Je zult zien, dat je snel eerste successen zult boeken. Houd dan vol en blijf oefenen, zodat het iets van jezelf wordt…