Vriendschap GvH

Wandeling 28-4-2017

Deze keer een fotowandeling gemaakt met als onderwerp vriendschap.

Voor mij is vriendschap een belangrijk onderdeel van het leven.

Soms kan het echter ook heel moeilijk zijn. Om dit uit te drukken in een plaatje valt niet mee. Toch kwam ik al snel iets tegen wat goed uitdrukte hoe het voelt voor mij. Een boom die helemaal is begroeid met klimop. De klimop gaat er helemaal omheen, omhelst de boom. Bovenuit steken een aantal takken die niet zijn begroeid. Zo voelt vriendschap voor mij. Het is heel prettig en veilig om helemaal omhelst te door je vrienden. Ze zijn er, brengen geborgenheid. Soms kan het ook benauwend voelen, dan is het teveel. Dan zou ik één van die takken willen zijn die er bovenuit steekt. Mij even met rust laten, niet zoveel vragen. Dat voelt dan als druk. Ik heb er soms ook behoefte aan om gewoon alleen mijn gevoelens te hebben. Het is niet altijd iets, soms ben ik gewoon wat stiller, of voel ik mij minder lekker, zonder dat er iets aan de hand is. Dan voelt het slecht dat er maar doorgevraagd wordt. Dat is de verstikking die ik dan voel.

Vriendschappen zijn ook verschillend.

Met de één heb je toch een andere band dan met de ander. Vriendschappen van vroeger zijn bijzonder. Er zijn mensen met wie ik op het moment dat ik samen met hen ben gelijk weer de vertrouwdheid voel. Niet ongemakkelijk, alles kunnen zeggen wat je wilt. Ik heb ook een foto gemaakt van een kale boom met alleen bovenin groene vertakkingen. Zo heb ik ook een vriendin. Ik ken haar van vroeger. Ze is een hele tijd uit mijn leven geweest. Dit was een combinatie van drukte, maar vooral ook van uit elkaar gegroeid zijn. Toch hebben we sinds een goed jaar weer contact. Dit is leuk, het beetje groen wat bovenin zit geeft aan dat er toch nog iets van een band is. Wij zijn vriendinnen geweest vanaf de lagere school. Toch veel dingen samen mee gemaakt. Zij bleef voor mijn gevoel te lang in de pubertijd hangen. Nu begrijp ik ook veel beter waar alles vandaan komt. Ze heeft geen gemakkelijk leven gehad. De band is niet zo als met andere vrienden maar het groen geeft aan dat het alle kanten nog uit kan. Er zit nog iets, gevoel, dat kan nog groener worden, verder uitgroeien, maar het kan ook hierbij blijven.

De laatste foto werd min of meer aangereikt.

Een evenwichtsbalk. Peter staat erop in evenwicht. Mijn vriendschappen zijn divers maar dat brengt alles in een mooi evenwicht. Ik ken vrienden van vroeger van school, maar nu ook vrienden die ik via werk en via de school van kinderen heb leren kennen. Voor mij draait het om een gevoel. Met iemand heb ik een klik of niet. Bij mijn vrienden kan ik altijd terecht, het voelt vertrouwd. Toch is het soms nog moeilijk in evenwicht te blijven. Er zijn altijd dingen die je toch niet vertelt aan vrienden, bang om hen te kwetsen. Dat blijft toch het stuk van mijzelf. Ik wil ze geen pijn doen en zal dat toch doen denk ik door bepaalde dingen te zeggen. Daarin komt misschien wel dat stuk boom terug uit de eerste foto. Los willen zijn, dat is iets wat dan van mij is. Het belangrijkste in deze foto is wel de stevige basis, de balk. Daarop ben ik in evenwicht. Mijn vriendschappen vormen voor mij een basis. Zonder deze zou ik niet kunnen.