Vriendschappen deel 1

Oldenzaal, 16 augustus 2018.

Vanochtend een wandeling gemaakt om mijn gevoel voor mijn vrienden in beeld te brengen. Het is me maar deels “gelukt”, niet erg, ik zag de beelden niet. Ook had ik mijn “gevoelscamera” niet bij me. Ik heb mij best gedaan om mijn gevoel in beeld te brengen, maar misschien heb ik er ook wel af en toe iemand bij nodig. 

Doornen

Zeker om mijn gevoel voor en over haar in beeld te brengen gaf heel veel moeilijkheden. De dingen die de laatste tijd gebeurt zijn in de gesprekken met haar geven haar een slecht gevoel en ze geven mij daardoor een nog slechter gevoel. Juist omdat ik niets anders doe dan voorheen, maar voor haar is het wel anders. Voor mij lijkt het alsof zij nu anders is, misschioen gevoeliger en kwetsbaarder. Eerder zei ze gelijk wat ze ervan dacht, maar dat doet ze nu niet  of niet meer.

Daarbij kwam dit beeld bij me op een stevige groene basis, geen harde, donkere barst. Zo lijkt ze zacht, maar ook kwetsbaar. Misschien heb ik het eerder niet gezien. Nu zie ik het misschien pas goed en heb ik het nooit gezien kunnen zien. Ze is veel gevoeliger dan ze doet voorkomen. Ze zei wel eens dat wanneer het haar te moeilijk werd ze zich terug trok in zichzelf. De doornen zijn het afweermechanisme, haar afweermechanisme.

• Zou ik haar de laatste tijd echt meer gekwetst hebben?  of is het haar gevoel op dat moment, haar gevoeligheid?
• Zou ik haar echt pijn gedaan hebben? of voelde zij het op dat moment zo en kon ze er niet op zeggen?
• Zou ik haar in het diepst geraakt hebben? Natuurlijk heb ik haar in haar diepst geraakt want zij voelde het zo!

Misschien zie ik het nu pas …

DOOR MIJN EIGEN FOTOGEVOELSWANDELING!

Bomen

De bomen staan voor de vriendschap, maar ze staan allemaal los van elkaar. Waar ze eerder dicht bij elkaar stonden staan ze nu los, alleen, misschien wel eens eenzaam. Ze staan niet meer dicht naast en bij elkaar. De bomen staan in mijn beleving verder uit elkaar dan ooit te voor. De verbinding is er nog wel, het pad.  De bomen staan niet allemaal aan de zelfde kant van het pad. Ze worden er ook door gescheiden, er staat iets tussen de vriendschap. Ik kan de vinger er niet opleggen wat het is. Volgens mij zijn het de kleine grote begrippen als:

• te druk,
• de stress,
• de drukte,
• de onrust,
• de eigenwijsheid,
• de studies,
• de drank,
• de zorgen,
• de ouders,
• kinderen en
• misschien wel het niet uitspreken van al onze gevoelens, omdat er toch ergens een grens zit..

Wat zou er kunnen gebeuren als we het allemaal naar elkaar toe zouden uitspreken? Zou het de vriendschap kapot maken of zou het de vriendschap versterken? Ik wou dat ik het antwoord had dan wist ik wat ik moest doen. De vriendschap zou sterk genoeg moeten zijn om alles uit te spreken en als het niet zo is … is het dan wel een goede echte en oprechte vriendschap. Als we alles kunnen uitspreken en het gaat goed, natuurlijk zullen er mensen gekwetst zijn. Zeker ben ik er één van en misschien zijn we het allemaal wel gekwetst, omdat we allemaal denken dat we het goed doen. Natuurlijk doen we het goed, gezien door onze eigen ogen, maar in de ogen van anderen maken wij fouten, groot of klein. Dit zijn de ergernissen die we eigenlijk eens moeten uitspreken. Maar hebben we het lef?

Evenwicht

In onze vriendschap balanceren we op dit moment op een smal koord. Het is wel een sterk koord, maar het is smal en het is een wankel evenwicht. Persoonlijk vind ik het erg lastig dat we minder bij elkaar komen.  We praten wel, maar is de eerlijkheid en de oprechtheid er nog? De diepgaande gesprekken worden steeds minder, we praten, bla, bla, bla…maar de diepgang is weg.

Het eerste jaar was voor mij erg moeilijk in de vriendschap, omdat het iets was dat ik niet kende. De wandelingen en coachingsgesprekken waren heel goed voor mij. Ik kon mijn hart luchten en ook werd langzaam, heel langzaam mijn hoofd wat vrijer. Maar het duurde nog jaren voor ik bij mijn gevoel kwam. Er was meer hulp voor nodig om bij mijn gevoel te komen. 

Ook de andere vrienden hebben een moeilijke tijd gehad en misschien hebben ze dat nog. Ik weet het niet (daarvoor is er nu in mijn beleving te veel afstand)… de één ging naar een coach, een ander deed EMDR, een andere coach, een ander deed niets. Voor hem/haar was het misschien niet nodig of dacht hij/zij dat het niet nodig was. Persoonlijk dacht en denk ik nog steeds dat ook zij baat zouden hebben bij hulp van buitenaf. 

We balanceren over het smalle koord en zolang het goed gaat, gaat het goed, maar je komt steeds dichter bij een val…

Wortels

De wortels liggen hier en daar bloot, dat maakt de boom kwetsbaar. Als de wortels het begeven  … dan is de basis weg en zal de boom het niet overleven. Maar voor nu zitten de wortels voor het grootste deel stevig in de grond en ze houden de boom overeind. Ook zitten er jonge scheuten aan de boom, uitgroeiers van een sterke boom een teken van groei en kracht.

Ook heeft de boom veel littekens. Littekens van liefde, geluk maar ook van vernielzucht en vandalisme. Maar ook met deze littekens leeft de boom “gewoon” door, hij heeft wel pijn gehad en misschien heeft hij dat nog, maar hij leeft. De boom heeft dus ook “klappen” gehad, maar hij is sterk genoeg gebleken om deze tegenslagen te doorstaan ook al liggen de wortels bloot. 

Waarschuwing

We hebben allemaal onze eigen grenzen, deze zijn afgebakend door een dun draadje, maar wel met prikkels. Zo kan niet iedereen zomaar binnen lopen. Om toch niet zomaar in de prikkels te lopen is er een waarschuwingslint aan het draad gemaakt. Voor mij geeft dit aan dat er wel een grens is, maar dat je er door op de goede plek te zijn de grens kunt overschrijden. Maar het geeft wel aan dat je moet uitkijken waar je stap…

Erg lastig vind ik dat, oppassen waar je gaat staan, waar je loop, wat je zegt, of juist niet zegt, wat je doet en wat je laat. In het begin van de vriendschap was het veel gemakkelijker, soms denk ik dat ik het te moeilijk maak. Ik zeg wat ik denk en dat kan blijkbaar soms heel raak zijn. Dat is dan erg confronterend en niet altijd even leuk. Vier jaren geleden had ik met iedereen heel goed, mooi en diep contact, langzaam, maar zeker is dat allemaal minder geworden. De meesten hebben het nu te “druk” om nog contact te hebben. Voor mij is het mogelijk altijd tijd te maken voor vrienden, maar voor de vrienden is dat niet meer zo. De vrienden hebben het druk met werk en wat allemaal meer. Gelukkig kan ik mijn tijd zelf indelen, dat betekend dat ik tijd vrij kan maken voor mezelf en anderen.

Boom

In deze boom zie ik mijn vrienden, vrienden die open willen zijn en toch gesloten zijn. Ze geven aan goede gesprekspartners, diepe vriendschappen, een sportvrienden en een drinkebroers te willen zijn, maar helaas lukt ze dat niet. Ze kunnen of lijken er zelf niet veel mee te kunnen, een gesprek is erg moeilijk. Ze willen wel, maar het is erg moeilijk voor ze. Zelf heb ik het ook altijd heel moeilijk gevonden om te praten. Ja, een beetje een luchtig gesprek over niks en alles weg lachen, dat was goed te doen. Dat vind ik nu niets meer. De boom zie ik alle kanten op gaan en na heel veel moeilijke “vergroeiingen” kan jij de goede kant opgaan. Maar … er kan ook weer een nieuwe vergroeiing komen en weer een “probleem” en dus weer een moeilijke omweg. Een omweg hoeft geen probleem te zijn het kan ook heel veel mooie nieuwe ideeën en inzichten opleveren. Je moet dan wel oog hebben voor de nieuwe inzichten. Het zien van de het mooie kun je leren. Het mooie of de veranderingen tonen zich niet altijd direct en soms zijn het natuurlijke tekens. En daarom nog moeilijker te zien, maar het kan, het kost tijd en het is erg belangrijk los te komen van gedachten. Niet denken vanuit je hoofd, maar vanuit vanuit je gevoel, je intuïtie. Dat is niet zomaar even te doen, merk ik. Zelf blijf ik veel te lang in mijn hoofd hangen, soms gaat het vanzelf en dan gaat het zonder “na te denken”, vanuit het gevoel. Ik gun mijn vrienden ook het gevoel, het zicht om het mooie te zien. 

Droogte

De beek, de vijver ze drogen op doordat er geen toevoer van water meer is. Het regent niet voldoende en het ijs is allemaal al gesmolten in het voorjaar. Zo zie ik ook de vriendschap, als er geen water, liefde en vriendschap meer in de beek of vijver komt droogt ook de vriendschap op. De vriendschap zo die een paar jaren geleden was stroomde over van liefde en betrokkenheid. Iedereen was erg begaan met de ander en zo bleef het water, de liefde stromen. Drie jaar lang kon het niet op, liefde, geluk en vriendschap konden niet op. Ook ik weet wel dat vriendschap niet afhangt van hoe vaak je elkaar ziet, maar dat het gaat om het gevoel. Het gevoel dat er voor elkaar was, hoeveel we om elkaar gaven en de betrokkenheid bij alles wat we deden het lijkt allemaal anders te zijn geworden. 

Zo hoeft het niet te blijven, door de liefde en het gevoel weer te laten vloeien zal de beek, de vijver weer vol stromen met een mooie vriendschap. Om dit voor elkaar te krijgen zal er wel een en ander moeten veranderen, het belangrijkst is dat er weer meer vertrouwen in de vriendschap komt. Door het eens een keer allemaal uit te praten zoals ik bij “Bomen” al schreef.

Richting

De juiste richting, zoals je ziet wijzen de pijlen allemaal de zelfde richting op. De neuzen naar de zelfde kant dan zal de liefde en het gevoel de beek en de vijver weer vullen. Hopelijk gaat dit snel weer gebeuren omdat het voor mij op dit moment geen goed gevoel is zo het in de vriendschap gaat. 

De één neemt afstand omdat … ja, waarom eigenlijk?  Zeggen we de verkeerde dingen, of zeggen we de goede dingen en raken we elkaar…?
De tweede neemt afstand omdat … geen idee … te druk, te veel stress, te veel gedoe. 
De derde neemt afstand omdat hij/zij het “te druk” heeft en op zijn of haar tenen moet lopen. Vaak helpen en verbeteren helpt niet voor het zelfvertrouwen.
De vierde probeert tenminste dicht bij te blijven, helaas gaat daarbij weer iets anders stuk. Maar dat moet je dan wel zien of voelen.
De vijfde laat het op zijn beloop, ze ziet wel hoe het komt en gaat. Hij / zij  probeert zich er zo min mogelijk aan te storen en trekt haar eigen plan.

En dan ben ik er … ik praat met allemaal of heb dat gedaan. Op dit moment is er een afstand tot allemaal … , hopelijk komen we weer dichter tot elkaar en krijgt de vriendschap weer een positieve boost.