wij…
Mijn naam is Peter, in 1963 ben ik in Oldenzaal geboren. Samen met twee zusjes en een broertje ben ik ook in Oldenzaal, wel in het buiten gebied, opgegroeid. Mijn vader en moeder, hard werkende ouders, woonden vanaf hun huwelijk in 1962 bij mijn opa en oma in huis. Wij woonden dus met zijn achten in één huis, nee niet opa en oma een gedeelte en ons gezin een gedeelte, maar allemaal onder één dak. Altijd buiten spelen met de schop de tuin in kuilen graven en boompje klimmen. In 1972 moesten we helaas verhuizen omdat aan de Kleibultweg het industriegebied “het Hazewinkel” kwam.
Wij gingen naar de andere kant van Oldenzaal, tegen recreatiegebied het Hulsbeek. Het huis aan de Bornsedijk werd grondig aangepakt, er werd verbouwd, vier slaapkamers boven, één beneden voor opa en oma. Verder werd voor ons allemaal ook net even anders, waar we aan de Kleibultweg echt buitenaf woonden, woonden we hier direct aan de in aanbouw zijnde wijk de Thij. Vrachtwagens reden af en aan en we zagen achter ons huis een nieuwe wijk van 204 hectare met zo´n 8.000 inwoners verrijzen. Ook werd het recreatie gebied groter en tussen ons huis en de kartingbaan op het Hulsbeek kwamen de voetbalvelden van Voetbal Vereniging Oldenzaal. Hier hebben, we tot we allemaal één voor één onze eigen plek vonden, met erg veel plezier gewoond.
Vader…
Mijn vader werkte zo’n 35 jaar in de textielfabriek van Gelderman. Toen het slecht ging met de textiel in Nederland sloot ook Gelderman in 1981 voorgoed haar deuren. Geen werk meer! Mijn vader de hardwerkende man was natuurlijk niet lang zonder werk, een aanpakker heeft altijd werk. Hij als opperman aan het werk in de bouw. Ook hier altijd hard werken, stenen slepen van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Na een tijdje diende zich een baantje als conciërge op de LTS aan. Het werd met beide handen aangepakt, maar het was toch helemaal geen werken… De hele dag rustig aan doen tot het weer vijf uur was. Wat een overschakeling van veertig jaar hard werken naar rustig aan, tja want morgen is er weer een dag…werk. Nog jaren heeft mijn vader op de LTS gewerkt.
Toen hij 61 werd mocht hij eindelijk stoppen met werken, na 47 jaar! Hij heeft nog genoten van vakanties met mijn moeder, ome Jan en tante Betsie. En gelukkig van enkele van zijn kleinkinderen, ze waren hem allemaal zo lief Anne, Sophie, Lisa, Jessie, Lynn, Stan en Stijn. Op 22 mei 2001 is hij helaas veel te vroeg overleden, een hartstilstand. Pa ik mis je! Ik ben erg blij met wat ik allemaal van jou geleerd heb. Natuur was helemaal jou ding, reeën, roofvogels, spechten en veel meer hebben we samen gezien in de bossen en weilanden rond Oldenzaal. Steeds vaker merk ik tijdens wandelingen, alleen of met anderen dat ik wat ik toen allemaal gezien heb heel bijzonder was. De natuur is veel verder terug gedrongen door steeds meer bebouwing. Het gevoel dat ik toen kreeg (dat denk ik?) kan ik nu echt voelen. Ik geloof dat het jouw energie is, het gevoel kan ik oproepen, via mijn kruin krijg ik de energie.
Moeder…
Mijn moeder werkte ook bij Gelderman, tot 1962, tot ze trouwden. Toen was het gewoonte dat de vrouw thuis bleef, het huishouden ging doen en kinderen kreeg. Ook mijn moeder bleef thuis, ze deed het huishouden, poetste, kookte, verzorgde en deed alles wat nodig wat was om haar gezin draaiende te houden. Naast al het huishoudelijke werk, deed ze ook de verzorging van mijn opa en oma in de laatste jaren van hun leven. Mijn oma een lieve oma, altijd goed gemutst hoe slecht het ook ging. Ze is in 1975 overleden twee jaren later overleed mijn opa. Opa, was voor mij een boeman. Natuurlijk was hij dat niet, hij was ziek, had aderverkalking zo dat toen genoemd werd. Nu heet het dementie en het verklaart alles.
Toen opa en oma overleden waren kwam er ruimte, ruimte binnen- en buitenshuis. Mijn moeder had meer tijd, mijn vader had meer tijd, geen zorgen meer om opa en oma. Het was goed! Mijn moeder ging haar rijbewijs halen, we gingen op vakantie er konden meer dingen samen gedaan worden.
Mijn “andere” opa en oma leefden nog, geweldige mensen. Mijn oma super lief, ze breide sokken voor onze verjaardagen en we kregen natuurlijk wat geld bij. Mijn opa een metaal man in hart en nieren. Vroeger hij was smid, later werkte hij bij Molkenboer hij maakte kluisdeuren, tabernakels en vele andere prachtige gebruiksvoorwerpen van metaal. Alle ooms en tantes hadden een haardstel thuis, opa maakte die. In 1979 verongelukte mijn “andere” oma voor de ogen van “andere” opa, ze stierf in zijn armen. “Andere” opa kreeg later een hersenbloeding en was op zorg aangewezen. Zijn laatste tijd van zijn leven heeft hij in een verzorgingshuis doorgebracht, in 1982 is “andere” opa overleden.
Zusjes en broertje…
Met z´n achten vormden wij jaren het gezin J.J.M. Willemsen, Opa, Oma, Johan, Jo, Ans, Karin, Marcel en ik. Het was geen gemakkelijke tijd, financieel ging het er strak langs, vader verdiende het geld. Hij moest wel wat “zwart” bijklussen anders was het wel erg weinig wat er binnen kwam. Moeder werkt ook in enkele huizen om wat bij te verdienen. Zo konden we toch voor ons gevoel van alles doen. Al met al heb ik een hele mooie jeugd gehad. We gingen naar het Lutterzand, het vliegveld, vissen aan het kanaal, fietsen of wandelen. Soms in de vakantie gingen we een dagje weg, dierentuin, dolfinarium of een dagje Amsterdam of een keer naar zee. Later gingen we kamperen in Nederland, soms mooi weer, maar soms wat het ook een waterballet.
In de loop van de jaren negentig hebben we allemaal onze eigen plek gevonden. Ans met Bertil, Lisa, Anne en Sophie in De Lutte, Karin met Martin, Stan en Thijs in Ootmarsum en Marcel met Esther, Lynn, Kay en Evy in Noord-Deurningen en ik woon met Gonnie, Jessie, Stijn en Femke in Oldenzaal.
Gonnie is lerares Frans en staat in Enschede voor de klas. Jessie zit in Zwolle op het Windesheim en studeert Pedagogiek, Stijn heeft net zijn examen HAVO gedaan en hoop volgend jaar IT te gaan doen aan het Saxion in Enschede en Femke gaat volgend jaar naar de Potskampstraat om daar zorg en welzijn te gaan doen. Ik was als groenteman, fotolaborant, camera verkoper en de laatste 15 jaar fotograaf en website bouwer bij een fotostudio. Nu bouw in mijn eigen bedrijf de website en ook de fotografie doe ik in mijn eigen bedrijf.
Nu ben ik door de geweldige mensen die ik ben tegen gekomen op het pad van coaching gekomen. Daar heb ik zoals met alles mijn eigen draai aan gegeven. Kijk maar eens rustig op de website rond en laat je verrassen door jouw fotogevoelswandeling.